Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano (edytowane)

w płytkiej wodzie fale unoszą wszystko
denny muł pierwszy plan wszelki sort i brud
czas uwalnia odsłania w naturalnym cyklu
co prawdziwie lub fałszywie skrywa grunt

pełzający wierzchem
ignorancją spłynie
albo jeszcze płycej zejdzie
zwleczony w głąb toni
naturalną przestrzeń wypełni
w kamuflażu ośmiornic
i gonitw

w płytkiej wodzie fale unoszą wszystko
plankton kierowany prądem cieszy głodnych
przedstawiciel gatunku pełen szans znów się minął

kanibalizm
własny ogon
żre w potomnych

i jedynie coś w skorupach jeszcze trwa niezmiennie
jak niewinnie pląsające organizmy
przeobrażą je w plankton nowocześniej przebieglej
w całkiem nowe i nowsze potwormizmy
 

 

Edytowane przez jan_komułzykant (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

Precyzyjnie i zgrabnie. W szczególności w odniesieniu do ostatniej dekady zmian oraz wpływów, jakie poczyniły na jednostce. Głupotę zastępuje się bezczelnością, braki merytoryczne powierzchowną politurką, a wszystko obliczone dokładnie na nic. Gratuluję trafności spostrzeżeń w ciekawej oprawie wiersza. Pozdrawiam.

  • 2 lata później...

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Dziś na majowe biją dzwony, roznosi echo ciepły wiatr, niech będzie Chrystus pozdrowiony i Matka co za krzyżem szła. Przyjm Panie nasze dziękczynienie: za dary, które przyniósł dzień, za talerz zupy, za spełnienie, za dobrą pracę, mocny sen. Lecz całym sercem Cię błagamy, abyś doświadczać przestał nas. Bo smak niewoli jest nam znamy, prosimy - daruj szczyptę łask. Znów na majowe biją dzwony, dźwięki porywa szeptem wiatr, unosząc nutki antyfony, wplatając loretańskiej takt. Litanie w niebo ślą wieczorem kapliczki, które strzeże Bóg. Szczera modlitwa, niczym oręż, na rozwidleniach krętych dróg. Płyną koronki i pacierze, różaniec rozważaniem splótł. Słabi dostaną siłę w wierze, a niedowiarków wzmocni cud. Niech na majowe biją dzwony, roznosi echo ciepły wiatr, niech będzie Chrystus pozdrowiony i Matka co za krzyżem szła.
    • w czasie powodzi woda wylewa się z koryt przemieszcza między dopływami na dnie osiada wilgotną gliną pełną grud i nierówności Anna najstarsza z sióstr dzieli chlebem jak hostią z namaszczeniem kładąc na językach małe kawałeczki brzegiem dłoni strąca okruszki spójrz w powietrzu tyle skrzydeł łomoczą o zielone gałązki leszczyny złamane na pół życie niczym szczerstwiała piętka w rejkach przegniłe ziemniaki zbyt mocno odsłonięte przed zimnem słomkowym paltem otulone młode pędy tylko wypalony krąg ogniska świadczy o tym że iskrzyło
    • @violetta dooobranoc, dooobranoc, dooobranoc :)
    • ślicznie   jaka szkoda że tak rzadko przytuleni gdy opadły wszelkie maski konwenanse bez tajemnic tylko sobie zawierzeni swej miłości co do śmierci nam wystarczy   i piosenka która mnie ujęła w wykonaniu Basi Raduszkiewicz: nieobecni  
    • @jaś patrzę w niebo, w chmury. Idę spać, bo padam ze zmęczenia:)
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...