sito

[Joanna_W.]

niedoczekanie

jak inkaustu kaprys
leży płasko
w środku
rozlanej nocy

promień stalówką
dziurawi marginesy
powszednie
wciąż niesyte

daj nam
dzisiaj piętkę
samorodka

[Roman Bezet]

Od razu uzasadniam (teraz takie przepisy ponoć ;)
Więc dlatego, że Tytuł mówi do wiersza i odwrotnie. Oraz z powodu "piętki samorodka" - pięknej metafory dla każdej wyobraźni, byleby zechciała ruszyć. Iż jest niebecketowki, chociaż z Becketa coś ma. Azaliż nie jest piękny w swym wyrazie? Bo marszczy mi się czoło (lekko) na "inkaustu kaprys" lecz tylko z powodu nie-kolejności.
A skorom uzasadnił jakem umiał, niech mi będzie wolno pozdrowić autorkę, życząc zdrowia i pomyślności (nie bez związku ;) no i doczekania - cokolwiek by to miało znaczyć.

pzdr. b

[Joanna_W.]

Komentarz usunięto ze względu na złamanie regulaminu lub zasad serwisu. Prosimy o komentowanie wierszy i uzasadnianie wyrażanych opinii.

Moderator

[Feliks Korpacz]

Nie do końca rozumiem intencje ale ogólnie jest to jeden z tych wierszy które czyta się przyjemnie. Pozdrawiam :)

Prosimy o uzasadnianie wyrażanych opinii.

Moderator

[Marek Wieczorny]

Pani Joanno!
Wiersz mocno pobudził moją wyobraźnię. Widzę poszukiwacza złota-szczęścia. Na marginesach ciemności światło, które może da okruch nadziei - to minimum tego samorodka, jego piętkę. Czy na życiowym sicie błyśnie iskierka szczęścia?
Serdecznie pozdrawiam
Marek Wieczorny

[Joanna_W.]

Panie Marku, komentarz powyższy odbieram jako komplement dla tekstu. Jest swoistym dowodem na to, że myśl w nim pozamykana ma moc kreowania obrazów.

Dziekuję. A.