Przed oneironautycznym ułożeniem w embrion

[Piotr_Płoszaj]

Kręci mnie Orliński i sypiam z poezją.
Lubię, gdy litery dżdżą w pościeli
- szatkują sen, o dziwo, na gęstszy. Purpurowieję, bo niechcący inwigiluję szepty zza rigipsu:
za korytarzem, stłumione wyzwiskami, walą się sąsiadki, a pełne wsypy śmierdzą pluskwami.
Chędożony szmerem, myślę chwilę o siąpniętym lawendą klaserze z suszonymi motylami. Mózg mi zwilgotniał
i kroczę
w bezruchu w
nieznane.

Nic w tym złego. Jeszcze tylko modlitwa,
i wybór między rough porno, a szybkim haiku.