ikar

[Jan_Wodnik]

pół metra pod chodnikiem gdańskiego cmentarza
jeden krok w głąb ziemi co kryje historie kości
pół metra dalej niż sięgnie ludzkie oko
pół metra poza świadomością pod skórą polski
nie więcej nie mniej tylko dokładnie tyle
aby oszukać ukryć winę i aby pohańbić
pięćdziesiąt centymetrów ziemi i żwiru
pokryte szarymi płytami i krokami zdrajców
nad słowo i krzyk wystarczająco wiele
tyle mierzy niemowlę i ruska onuca
pół metra jak pól litra bimbru i pała mordercy
jak obwód głowy długość smukłej ręki
dziewczyny co spoczęła pół metra lecz o niebo trwalej
jak nieusuwalny znak że trzeba i nie można lepiej
miażdży bezpowrotnie beton hańby tony pogardy
hektolitry zła i hektary mierzwy
by w błękitnej babcinej sukience
ulecieć na skrzydłach ku słońcu
jak ikar

[Marek_Orzełowski]

trzymaj się tej babcinej sukienki jak najdłużej możesz.

[gabrysia_cabaj]

piękny wiersz - zabieram do ulubionych
dlaczego lubię? chyba dlatego, że Twoja poezja jest taka czysta i konsekwentna, logiczna, w przeciwieństwie do moich tekstów
pozdrawiam
g.

[jan_komułzykant]

dobry nieregularny wiersz, pomnikowość zastąpiona babciną sukienką, patriotyczno-melancholijnie, ciekawie.

[Jan_Wodnik]

marek - trzymaj się trollu...


gabrysia - pisanie staje się czymś sensownym po takiej sympatycznej reakcji. wielkie dzięki -pozdrawiam

janko- dzięki , miło mi , pozdrawiam