kasyda pańska

[Jan_Wodnik]

przybieżeli bogaci w osły i wielbłądy
dobili do groty jak statek do portu
rozbili obóz by złożyć hołd panu
co się w betlejem narodził
niewielka drobina lśniła jak gwiazda
czyniąc z miejsca nikczemnego świętość niebywałą
przy ognisku wierni choć tego nie wiedzą
rozbijają niebiańsko bogaty namiot
a on w gnieździe jak jaskółka w skale
wzrasta duchem i ciałem

pozostały jeszcze wieki co przed nimi
jak diuny się piętrzą wymownym majestatem
przyszłość jest dziś wczoraj i zawsze
wieczność pana rozświetla świat
srebrzystym sierpem księżyca

a więc to pewne: będzie Jezus - nic nadto
wszystko się dokonało jak jego zwycięstwo
oraz moc co przez tysiąclecia trwać będzie
mimo zbrodnie i wojny barbarzyńców
na których spadnie miecz miłosierdzia
by wyzwolić dobro

[gabrysia_cabaj]

jest w tym wierszu taki rys, szlachetny, ponadczasowy
no i dowiedziałam się, co znaczy 'kasyda'
można czytać i czytać, jak Twoją, Janie, Barkarolę
pozdrawiam
g.

[Jan_Wodnik]

to jest taka antykasyda właściwie, taki był zamysł.
piosenka dla arabofilów... pozdrawiam i dzięki za wpis.