Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

szopka bożonarodzeniowa

Marek Hipnotyzer
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Marek Hipnotyzer

Marek Hipnotyzer

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

nieczytelność słów
gesty jak wysyłane sygnały
gniew złamany w pół
pocałunek też złamany

gdy już chwila trwa
łasi się do Ciebie jak pies
czujesz, jak czuje każdy z nas
że nadchodzi burza, nadchodzi kres

Boże Narodzenie
Boże, daj mi przeżyć tę tragedię
wystrzelić daj z milionów rąk
śmierć ofiaruj i wybaczenie
wybaczę wtedy Ci...

z milionów złozonych w modlitwie rąk
przygotuj dla mnie honorową śmierć
z zimnej stajenki reżyseruj to
by ból był mały, utul mnie

wiem, że nigdy nie będę cierpiał jak on
pragnie tylko spokoju i bliskości mamy
lecz wpadając wciąż w ten żałobny ton
ból mnie pewnie czeka nieprzerwany

a...a...a....
aaAAAAAAA!!!!!!!!!!

zjada mnie od środka strach

więc przyjdź, choćby jako śmierć

Marek Hipnotyzer

Marek Hipnotyzer

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Moim skromnym zdaniem - rymy sa niepotrzebne. Popracowałbym nad wersyfikacją.l temat nie został przemyslany do końca. Poza tym widzę przerost tupetu i cień obrazoburstwa. Zdecydowanie dział niżej. Nieświadome ( swiadome ? ) wykorzystanie fragmentu wiersza Przybosia wyszło bardzo niefortunnie. zdecydowanie popracowałbym nad wersyfikacją ( o kurcze, to już napisałem)

Krótko mówiąc :

Gdyby Marek Hipnotyzer nie potrafił pisać, pisałby w ten sposób.




Prosimy o konstruktywne komentarze i uzasadnianie wyrażanych opinii.

moderator

ma fi

ma fi

Opublikowano
Opublikowano

Świetnie. Podoba mi się zarówno wiersz jak i komentarz, może nawet komentarz bardziej. Pogodnie mnie rozbawił (tak sobie myślę, że było to zamierzone).Chyba teraz dzień będzie pogodniejszy(dzięki!!!). Brawo Marku! Może każdy przed Świętami Bożego Narodzenia powinien się zastanowić zanim coś napisze w komentarzach. Lekcja pokory dla krytyków?
Pozdrawiam serdecznie!!


Prosimy o komentowanie wierszy.

moderator

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Łukasz Jasiński
      Pustynia

      Przez Łukasz Jasiński · Opublikowano

      Co*             Polacy wiedzą o panu premierze seniorze Mateuszu Morawieckim?             Wyjątkowy i nawet jak na Prawo i Sprawiedliwość - miglanc, poglądy - jeśli ma - to bardzo zmienne.             W internecie pełno jest jego wynurzeń, jednak: nie zawsze był gadułą, a znajomość z charyzmatycznym panem rabinem Shmuleyem Boteachem - ukrywał.             A przecież to rabin dość nietypowy: był rabinem studentów w Oxfordzie i popierał społeczność LGBT - prowadził również sklep z koszernymi gadżetami erotycznymi.            Shmuley Boteach znalazł się wśród 50 najbardziej wpływowych rabinów na świecie. Ma zdjęcia z Andrzejem i Agatą Dudami oraz z kard. Rysiem.   Morawiecki zjadł z rabinem kolację, o której Boteach tak napisał na Facebooku: „Miałem dziś wieczorem (koszerną) kolację z polskim premierem Mateuszem Morawieckim – łaskawie wysłuchał moich obiekcji co do polskiej ustawy o Holokauście i przedstawił własne spojrzenie na kwestie polskiego cierpienia doznanego od nazistów. Jest to człowiek inteligentny i ciepły, który głęboko zna historię i którego dzieci uczęszczały do szkół żydowskich”.   Źródło: Przegląd 
    • Migrena
      Pokój 213

      Przez Migrena · Opublikowano

      I. Było westchnienie. Bo było ciągle gorzej. Skóra ledwo rozciągała się na kościach. Jak prześcieradło, które już nie pasuje do łóżka. Ciało - które kiedyś przecież tańczyło, śmiało się, jest teraz ciężarem, którego nikt nie chce nieść. Nawet ono samo siebie. Juz prawie obce, chociaż ciągle twoje. II. Rurki. Zapach środka do dezynfekcji. Woda w butelce na szafce obok - jakby czekała na jutro. Pielęgniarka mówi cicho. Nie do ciebie.. Do innego  czasu. Do strzykawki, wenflonu, kroplówki. III. Ból nie ma teraz barwy. Ani kształtu. Rozlewa się jak woda z kubka na brzuchu, a zycie nie ma już siły prosić o wytarcie, o suchość. IV. Cisza tu nie jest spokojem. To sól. Wchodzi pod paznokcie. Nie pytaj, co boli. Boli wszystko, wszystko co jeszcze pamięta życie. V. Ktoś postawił kwiaty. Nie pachną. Ktoś zostawił kartkę: „Myślami z tobą” Choć nikt już tu nie czyta ani słów, ani znaków. VI. Trzeba było wtedy tylko usiąść. Obok. Bez słów. Nie próbować ratować oddechu, ani uspokajać dłoni. Ciało znało tę ciszę. Znało jej ciężar, znajomy jak brzęk aparatury w nocy bez zmiany. Skóra przyjmowała obecność jak kroplówkę - powoli, nie wiedząc, że to już ostatnia. VII. Potem już nic. Prawie nic. Aparat pikał życiem  jeszcze przez chwilę. Potem zapadła cisza. Nie absolutna. Tylko taka, której nikt nie miał siły nazwać tym jednym, jedynym słowem. VIII. Zza drzwi dobiegł stłumiony szept. Zmieniono pościel. Zamknięto okno. Subtelny dzwięk wentylacji dopełniał ciszę. Kubek wciąż stał na stoliku. W wodzie - twój włos. Jak jedyny ślad po kimś, kto właśnie przestał być.  
    • Łukasz Jasiński
      Z mitologii greckiej

      Przez Łukasz Jasiński · Opublikowano

      "A Stany Zjednoczone Ameryki Północnej muszą wreszcie zrozumieć, iż w interesie Trzeciej Rzeczypospolitej Polskiej nie jest wspieranie dyktatury w Niemczech, dyktatury na Ukrainie i dyktatury w Izraelu - to my mamy przewagę - możemy wyjść z Unii Europejskiej, Paktu Północnoatlantyckiego i Trójkątu Weimarskiego i zawrzeć sojusz wojskowy z Federacją Rosyjską lub z Republiką Turcji, Konfederacją Szwajcarii i Republiką Iranu."   Filozof Łukasz Jasiński 
    • FaLcorN
      Gorzkie jest nic

      Przez FaLcorN · Opublikowano

      @[email protected] Miło, że doceniasz, dziękuję, pozdrawiam! Życzę głębi weny na ten weekend i na następny.
    • Alicja_Wysocka
      Skrzynia

      Przez Alicja_Wysocka · Opublikowano

      @Berenika97 Subtelna, ale przejmująca opowieść o dzieciństwie - nie tym idyllicznym, ale o takim, które zostało zatrzaśnięte, schowane, może nawet celowo wyparte. Obraz skrzyń i zepsutej lalki przywołuje poczucie utraty, milczenia i emocjonalnej izolacji. Piękna i bolesna diagnoza traumy - czegoś, co nie daje się zapomnieć, a jednocześnie trudno o tym mówić. Zostaje jak siniak.   

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...