Wśród muzyki ptasiej

[Mieczysław_Borys]

Świta - już rozpoczął się ptasi wrzask -
W nim zachwyt nigdy się nie znudzi.
To już chyba cecha wrodzona,
A może przez patos życia nabyta?
Co przez los wrażliwość moja się budzi,
Która jest jak skrzydła nielotnego ptaka bólem spowita,
Zatem w słuchaniu ptasząt się trudzi...

Za dnia nie milkną ani ptaszęta,
Ani je ja nie przestaję słuchać...
Ich wola z natury poczęta -
Śpiewy wydają skoro lubią do mnie gruchać.

Noc jedynie zachodzi w spokoju
I w ciszy ciemniej otchłani,
Aby ze świtem wypoczęte znów ruszyły do boju
Tak jak to robią skrzydlato ptaszęcze ułani.