Ptaszek

[Mieczysław_Borys]

Przyleciał ptaszek i usiadł
na gałąź głogu,
korząc się w kierunku moim,
jakobym był jego zalotnicą.
Ale przecież ta pora,
to nie czas na amory.

I ja nie pan z dworu,
a kaleki człowiek,
żeby mnie się zginać w pas ptasi,
jak do zerwanego lotu.

A może, ty ptaszku,
chcesz mnie pocieszyć,
abym ja piał wesołą melodią,
jak te Panie wiekiem leciwe,
które są nad wodą,
szczęśliwe tak będąc życiem,
że pod sobą nie widzą swoich topieli,
które woda wiek rozmywa.

[Stary_Kredens]

Jakoś tak archaicznie i nieco zawile myśl ujęta i się słabo przebija
pozdrawiam Kredens

[Mieczysław_Borys]

Dlatego, że i ja sam jestem archaiczny. Dzięki za czytanie i wpis. Pozdrawiam.