Młyny Boże (czytającym powierzchownie)

[Jerzy_Edmund_Sobczak]

Mamlą słowa,
niepojętym, nie przyznając rangi,
przeżuwają cofniętą z żołądka
treść.
Ciecze ślina.
Już zmęłły na mączkę kręgosłup.
Teraz skubią palce padliny.
Węgorze usadowione w oczodołach
poety.

Pryska emalia zębów na
co twardszych metaforach.
Sypią się skorupy nieestetycznym wzorem.

Jądro

i tak zakiełkuje kiedyś.
A wtedy,
nie wyszczerbionych żaren niebios
potrzeba będzie,
a tartaku.

[gabrysia_cabaj]

aż wióry polecą?