Sierpniowym wieczorem

[Mieczysław_Borys]

Niebo gwieździste,
Jedna gwiazda spadła.
Niebo błękitnie czyste,
Pod którym poeta do wiersza siada:

Ziemio, Ty moja ojczysta,
Ileż to piękna w Tobie dostrzegam!
Jesteś taka piękna i rzeczywista,
Ach, jaka w sercu boleść i szkoda,
Że tylko wzrokiem do Ciebie dobiegam.

Gdybym miał tyle szczęścia,
Jak w Tobie widzę kolorów.
Chodziłbym po ziemi jak anioł,
Aż do słońca ku zachodowi zejścia
Ze swoją życia Panią.

Byłoby nam tak radośnie
I szczęśliwie jak dzieciom.
Usiedlibyśmy przy rosochatej sośnie,
Podziwiając jak nasza Ziemia
Wyróżnia się całymi stuleciom.

I ciągle jesteś piękna, bez końca...

Tak jak Ty, mego życia Pani.

Basi