Szczęściarz

[Mieczysław_Borys]

A bywa tak i tak,
Że w chwili nieszczęścia -
W porę zburzenia życia.

Jednemu prócz tragedii:
Przychodzi samotność
I sam w czterech ścianach,
Serce ma zbolałe,
Tęsknotą żyje nawet we śnie.

Pragnienie, ażeby ktoś przyszedł,
Prawdziwą herbatę zrobił,
Jeśli Ona, to najlepiej,
Aby swój zapach zostawiła odchodząc,
Który wziąłbyś do snu.

Szczęściarz w nieszczęściu
Cieszy się zapachem wiosny,
Który od lewego ramienia przynosi,
Będąc wsparciem odwrotnie.

Zauważy nitkę na rajstopach lub spódnicy,
Którą z uczuciem wielkim,
Jak ważną rzecz zdejmie,
Jakby się bojąc, żeby się nie potłukła.

Błysk w oku dostrzeże,
Pyłek z włosów zdejmie,
Sen do snu przyłoży zapominając,
Że jest szczęściarzem.