Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Ziemio, Ty moja Podlaska
Piękna w Przyrodzie
I w Ludzi w uczynkach dobroci.
Dumny z Ciebie poeta,
Tym bardziej Polska,
Gdy w Tobie tyle urody,
Która w słońcu się złoci.

II

HOŁD OJCZYŹNIE MOJEJ,
KTÓRA SIĘ NAZYWA: POLSKA

Składam hołd Tobie,
Ojczyzno moja wyróżniona!
Ojczyzno w ozdobie,
Tobie moja mowa wyśniona...

Cóż mi pozostało poświęcić Tobie,
Jak nie ten wiersz,
W moje przed grobie.
Zdzierż mnie w sobie, zdzierż,
Jak ten mój wiersz:

Poeta biedny zazwyczaj bywa.
Ja w dodatku jestem kaleki
I przeto we mnie pozostała tylko ta siła,
Która w hołdzie, jako Ojczyźnie
Tobie przeznaczam na wieki!

Tyżeś, Ojczyzno jesteś mi, jak ta Panna miła,
Której głowę składałem na Jej warkocz i serce...
Tyżeś jesteś nie, jak ta Matka tkliwa,
Lecz jak ta Siostra, co podobną krwawicę przeżyliśmy.
I w tej naszej do historii rozterce,
Jak ta Panna i Siostra,
co podobną drogą przemierzaliśmy...

W dedykacji Ojczyźnie na WNIEBOWZIĘCIE NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY
I ŚWIĘTA WOJSKA POLSKIEGO 15 Sierpnia 2015 rok. Twój syn: Mieczysław

Opublikowano

@Marlett - Bardzo, ale to bardzo, miło, przemiło, pięknie, przepięknie, ślicznie, prześlicznie dziękuję za budujący wpis w ten
dla nas Polaków tak ważny dzień w ŚWIĘTO WNIEBOWZIĘCIE NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY I ŚWIĘTO WOJSKA POLSKIEGO
Mocno i serdecznie jako Polak pozdrawiam. Mietko

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Pan Ropuch Twój wiersz ma piękną, intymną atmosferę. Metafora pięciolinii jako przestrzeni, gdzie druga osoba może "się rozgościć" wśród "szeptów, jęków i westchnień" jest bardzo zmysłowa i muzyczna. Bardzo mi się podoba.  
    • @Wiesław J.K. Oddałeś w swoim wierszu naszą skomplikowaną relację z czasem. Widzę pewną mądrość życiową i refleksję nad paradoksami czasu. Szczególnie podoba mi się kontrast między czasem "dobrze zużytym" a "zmarnowanym" oraz obraz czasu opisywanego "różnymi językami" w różnych mediach. Ps. A niektórzy twierdzą, że czasu nie ma.  
    • @MIROSŁAW C. Miły, refleksyjny wiersz z autentyczną emocją. A co do gąsienic - to jednak wolę ich inne stadium rozwoju. :) Pozdrawiam. 
    • @Dominika Moon super-ego:) pozdrawiam:)
    • @Migrena Twój wiersz to rana, która krwawi słowami. Czytając go, czuję, jak każda metafora wbija się pod skórę jak ten piasek z twojego lata - boleśnie i prawdziwie Piszesz o miłości jak o żywiole, jak o czymś, co nie zna granic ani litości. "Kochałem cię jak pustynia ulewę" - tak właśnie kocha się naprawdę - z desperacją, z głodem, który nie ma końca. Nie szukasz pociechy w pięknie, tylko prawdy w bólu. Jesień w twoim wierszu to nie tylko zmiana pór roku - to śmierć wszystkiego. Widzę te popalone krawędzie wspomnień, które się rozpadają w palcach. Końcówka rozbija serce. Ten samotny podmiot z piaskiem w oczach, z tęsknotą "co ma kształt noża" - to obraz tak konkretny, że fizycznie boli. Piszesz tak, jakbyś wyrywał słowa z własnego ciała, jakby każda linia kosztowała cię kawałek duszy. Pięknie! 
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...