Odpowiedzi z centrum świata

[Wojciech_Gierowski]

Skamieliny w korytarzach życia skreślonego.
To przestroga, mit wieczności człeka zgubionego.
Uciekają w otchłań czasu, żywią się powietrzem.
Czerń i pyły księżycowe wypełniają przestrzeń.

Niby żywe zawartości, wprost z dalekich odległości.
Serc kolory zapomniane, wszystkie naraz wymieszane.
Płótna biale jak obłoki, wyliczone wszystkie kroki.
Ziemia pękła tam na skraju, martwi powrócili z raju.

Ciemne strony gwiazd migocą, błyszczydełka takie małe.
Czasem światło wypluwają a czasami zimną skałę.
Dwa bieguny przyciągane przez nieznane wcześniej siły.
Odpowiedzi z centrum świata w mętnym mleku się ukryły.
Odpowiedzi z centrum świata w mętnym mleku się ukryły.