serce moje krwawi

[Mieczysław_Borys]

gdy po ziemi chodzić nie mogę,
a los nadal ze mną się bawi
dręcząc mnie bólem
jak cowboy konia ostrogą

do Niebios wznoszony wzrok mój błagalny
ciągle na nic się nie zdaje
gdy los mój figlarny nieprzerwanie
cierpienie mi zadaje

od trzech dekad nogi moje nie chodzą
a czuję zmęczenie drętwe
jakoby milion mil już przeszedłem
a tkwię w miejscu jednym

i choć chęci i tęsknoty chodzić zwodzą
nie pójdę już nigdy przenigdy
jedynie myślą i wzrokiem ciągle idę
lecz to tylko syzyfowe czyny jak wiersze

[Mieczysław_Borys]

Dziękuję Staszku za czytanie i wpis. Nie trudno odczytać, że Ty jesteś najbardziej uczulony na moje c i e r p i e n i e.
A zatem najbardziej mnie rozumiesz i przez to chce Ci się w tej materii dać komentarz.
Jeden i drugi Wieszcz mniej cierpieli fizycznie ode mnie.
Ja płaczę nad sobą. Słowacki płakał nad Ojczyzną, bo Jej nie miał.
A gdy chodzi o styl, to Oni byli mistrzami poezji. Ja jestem tylko laikiem u ich stóp.
Niemniej to pozwala mi przetrwać i żyć. Pozdrawiam.