Wizja

[Mikołaj_Marcin]

Nade mną liście, symfonia zieleni,
ich pląsy błędne i ogień sfer nieba
migocze błękitem
przez ażurową koronę drzewa.

Widzę ich setki, wyczuwam miliony
liści szumiących wraz z wiatrem z doliny.
W nich bilion komórek
we wspólnej pracy, lecz bez przyczyny.

Nieskończona wielość, nieskończona małość,
w nich gubię Istotę, zatracam swą całość...
Więc w jedno źdźbło trawy wbijam wzrok uparty -
przede mną Natura odkrywa dziś karty!

Już woal formy opada, a za nim
strumienie mocy w bezkresnej otchłani,
przez otchłań przeziera
Pustka...

To stąd Tajemnica bierze swój początek
i tu Nienazwane zaplata jej wątek,
co snuje się dalej ze świata głębiny,
przez morza bezczasu, w bezbrzeżne krainy.

Przez tysiąc zasłon powracam w swe ciało -
nie wiem czym byłem nim to, co się stało
podarło na strzępy
moje złudzenia i wiedzę całą.

[henryk_bukowski]

..druga strofa godna uwagi..reszta to szrot..:)

[Mikołaj_Marcin]

@henryk_bukowski
To zabawne, bo z niej najmniej jestem zadowolony. ;) Jednak nie mam do tego dystansu. Co do szrotu - "...czasami człowiek musi, inaczej się udusi..." :P