Echolokacja [Miriam]

[Mirka_Matusiak]

Uśmiechasz się, trzymasz pod ramię Szmulka,
tylko tak mogę cię widzieć. Słyszałam jeszcze
o piekarni na Stawiszyńskiej, o narzeczonym,
poruczniku, który grał w orkiestrze wojskowej,
o tym, że dbałaś o Mindlę i Abrama do końca.

Kilka faktów i jedno zniszczone zdjęcie. Za mało
na opowieść, za dużo, żeby udawać, że cię nie było.
W sam raz, żebym wciąż szukała słów, którymi i tak
nie da się tego opisać, i żebym ściskała w kieszeni
kamień. Gdzie mam ci go położyć?
Czasem go gładzę, czasem chcę nim rzucić,
nie wiem, w którą stronę.

[Mirka_Matusiak]

Gdzie mam ci go położyć?
Czasem go gładzę, czasem chcę nim rzucić,

Widzę sama tę niezgrabność: go/go
- trudno mi z niej wybrnąć,
mimo że to nie dział warsztatu, jestem przy tych wersach jeszcze niepewna.

[Marlett]

@Mirka_Matusiak

Gdzie mam ci go położyć?
Gładzę ten kamień, czasem chcę nim rzucić,
nie wiem, w którą stronę.

[Mirka_Matusiak]

@Marlett
dziękuję! Jest pomysł, znacznie lepiej niż było, dziękuję raz jeszcze.