Z wolnego w niewolnika [ miłosny kosz ]

[Mieczysław_Borys]

Rozbrykała się moja dusza -
biegnie hen gdzieś przed siebie...
Po czym przysiadła pod polną gruszą -
nie wiedząc w jakiej potrzebie.

Roztęskniło się moje serce -
w tym przypadku wie już czemu.
To przez Ciebie żyję w poniewierce,
a Ty nie ulegniesz nawet jednemu.

Zrywam się ku Tobie -
biegnę przez lipcowe pole.
Dla nas w miłosnej ozdobie,
skoro Ciebie tylko wolę.

A Tyś drzwi zamknęłaś przede mną,
nawet okna zasłoniłaś, by nie patrzyć na mnie!
A ja tak pragnę, abyś była ze mną,
a nie tylko o Tobie nosić wspomnienie.

Otwórz drzwi! Wpuść mnie do domu,
niechajże los nie drwi ze mnie.
Takie cierpienie niepotrzebne nikomu,
A już najbardziej nad wyraz dla mnie.

Bo ja serce mam wrażliwe,
I Twoje imię w nim noszę...
Niechaj i Twoje będzie życzliwe,
dla mnie, zanim wstydem się spłoszę.