Śmierć

[Artur_Bielawa]

Patrzyła na mnie
przez przekrwione oczęta
strachem się karmiła
przeklęta!

Na logiczny rozum
życie w dłonie brała
więzom krwi na ugorze
spętać się nie dała.

Śmierć się panoszyła
nocą postrach siała
o wątłych ramionach
rankiem w kątach stała.

Kto ją ukołysze
bo z nastaniem brzasku
jej wszystkie tajemnice
znikną w bramach z piasku.

[Krzysztof_-]

No niestety, rymowanka.

[Carat]

Może trochę więcej treści, a mniej formy.
Podejść ciut luźniej; odbiec od tego całego napuszonego "brzasku i ugoru" to powstanie coś co będzie można czytać i rozumieć, a nie tylko delektować się archaicznym kunsztem ;)