Chmury.

[zamiatacz_ulic]

Bezkresna przestrzeń, w którą się wpatruję,
Wszechświat, ten dla nas nie pojęty i tajemniczy,
Uniwersum wszystkiego co znam, a przecież
jestem tylko niewiarygodnie małą, nie mierzalną cząstką
Jego, te odczuwanie powoduje mą trwogę, a może
Zakłopotanie, lecz z pomącą przychodzą mi
Chmury, ścieląc się leniwie po niebie zasłaniają
mi cały dotychczasowy widok, uspokojenie
pojawia się we mnie, jeżeli chmury są w stanie
przesłonić tą nieskończoną przestrzeń, ją
ograniczyć dla obserwatora, to i ja jestem w stanie
zrozumieć Boga, wystarczy by wiatr przywiał
chmury, które przysłonią fałszywy sposób pojmowania Jego
W nieskończoności tajemnicy, która powinna
objawić się z czasem, by ludzkość mogła zrozumieć.