W złotą jesień podlaską ...co mi w duszy gra i w sercu dzwoni... 10/50

[Mieczysław_Borys]

Niemczyn


Słońce już nie praży żarem promieni,
Są już odznaki jesieni;
Drzewa zmieniają kolory,
Choć na łące jeszcze kwitnie mlecz.
Co prawda mniej dorodny, niż wiosną,
Niemniej w blasku słońca pozłocony.

Chłopcy na łące na tę chwilę radosną
Biegają za piłką, jak szalone konie.

Idą ulicą dwie młode panny
Kolorowo odświętnie ubrane,
Jakby obchodziły święto urodzin,
Jeśli na dziś to im zapisane?

One są początkiem wiosny.

Ja początkiem jesieni.

One przekroczyły życia próg sieni.

Mnie wiosny już pozostały tylko sny.

Taki kolei rzeczy,
Skoro miniony czas nie wraca.
Czas to jak ludzka praca
Nigdy nie jest od rzeczy.

Dzień pogodniejszy, niż przed południem,
Źrebaki grają w piłkę bez żadnego wyjątku.
Wrzesień piękny złoty miły oku,
Niebo w błękicie z białym obłokiem.

Jaskółki dwie zagubione na niebie,
Zapewne nie zwiastują nadejścia wiosny.
Szybciej każdy spadający liść sam się pogrzebie,
Zanim odczują szron na sobie podlaskie sosny.

Zanim z drzew spadną liście
I stary mróz podlaski oszroni drzewa,
Niech melodia wierszowa mi śpiewa,
I wzrok jesieni dotyka, póki jesień przeminie.

[Mieczysław_Borys]

@Marlett - właśnie tak, szalone konie. Wielkie dzięki za poprawkę. Miłych i spokojnych Świąt.

[Mieczysław_Borys]

@stanisław_prawecki - Staszku, wielkie dzięki. Miłych i spokojnych Świąt.

[Mieczysław_Borys]

Marlett - Dziękuję. Również miłych i ciepłych rodzinnie Wesołych Świąt. Mietko.