Znad grobowca zeschłych kwiatów

[Paulina_Murias]

Czesze moje włosy księżyca blask
a ja znad grobowca zeschłych kwiatów
wznoszę modlitwę za Ciebie

Rozbłysłeś jak spadająca gwiazda
w moim życiu
A teraz martwa moja łza ożywia
Tobie dane róże

Mienią się wspomnienia
wszystkimi barwami zniczy
Utonęła moja źrenica
w jasnym płomieniu ciszy

[Paulina_Murias]

@Marzena_Antoniak

Dzięki Marzenko:)

[Kajetan_Kass]

Ładny i wzruszający wiersz, ale mam pewną wątpliwośc natury logicznej: doświadczenie i tytuł wskazują, że zeschłe kwiaty są i pozostaną martwe, a tym czasem "moja łza ożywia / Tobie dane róże". A więc róże są żywe. Zeschłe i żywe. Hmmm... A może nie chodzi o róże z grobowca, gdzie -- jak rozumiem -- kwiaty są zeschłe, ale o jakieś inne róże? Jakie? Czy róże podarowane "Tobie" są "zeschłymi kwiatami", o których mowa w tytule i w pierwszej zwrotce? Proszę o wyjaśnienie.

Pozdrawiam

[Paulina_Murias]

@Kajetan_Kass

Zeschłe róże miały być metaforą wspomnień które ożywają.
Poezja nie jest logiczna i racjonalna, na całe szczęście:)
Poezję czyta się sercem, nie rozumem.

Dzięki za komentarz:)
Pozdrawiam serdecznie:)