Poetów kochają motyle

[Mieczysław_Borys]

Mało tego, że dzięcioł w drzewo wali
Swoistym "trrrrrrrrr" aż łoskot idzie po lesie!...
Mało tego, że kukułka kuka w oddali!...
To jeszcze szpak ubranie na gniazdo niesie.

A tutaj ni stąd, ni zowąd
Motyl biały ukradkiem na mnie usiadł.
I to nie jest przypadek, ani nawet błąd,
Bo że jestem poetą, ten motyl zgadł?

Miły jak wiosna, kruchy jak pył
I choć tylko trochę na mnie był.
Wiem, że motyle kochają poetów,
A poeci kochają motyle.
Bo my poeci z życia, choć mamy tylko tyle,
Że kochamy motyle, a motyle kochają nas.

kwiecień 2010 roku, Podlasie w otulinie Puszczy Knyszyńskiej

[teresa943]

@Mieczysław_Borys
Uśmiechnęłam się... "liryczny poeta i motyl" to nieodłączna para :-)

Serdecznie pozdrawiam, Mietku - Krysia

[Mieczysław_Borys]

Dziękuję Krzysia za wpis z uśmiechem... Miło pozdrawiam.

[Gość]

"Wiem, że motyle kochają poetów,
A poeci kochają motyle."

ach te idee... gdybym napisał taki wiersz z pewnością urósłbym do 5 metrów. nie ma to jak właściwa samoocena ;)

[Mieczysław_Borys]

Zaśmiałem się. O samoocenie nie pomyślałem. Wyszło tak jak widziałem i przyszło do głowy. Dzięki i miło pozdrawiam.