Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

kiedy zawiśniesz pomiędzy
strachem a jutrem
tracisz oparcie wbrew sobie

szamoczesz się nielogicznie
choć wiesz -
nie ma azylu dla losu

ptaki ciernistych krzewów
ufają - deszcz łaskawości
ma moc obmyć z niepokoju

czas pozwoli zrozumieć
więcej

2014-09-03

Opublikowano

Witaj, Krysiu,

Rzadko tu bywam, prawie wcale, ale zawsze czytam Twoje teksty.

Są ciekawe w zamyśle, chociaż często produkują prawdy uznane. Takie credo pachnące banałem.

Forma często mi przeszkadza. Zarzucasz innym nadmiar czasowników.
Zerknij, co jest w tym wierszu. Czyż nie to samo?

I ostatnia uwaga - cytuję:

"ufają w deszcz łaskawości"

Ufa się czemuś, komuś, ale na pewno nie w coś.

Wybacz, jeśli coś napisałam niegrzecznie...:-)
Pozdrawiam. E.

Opublikowano

@maria_bard
Witaj Elu :-)

Miło, że czytasz moje wiersze i szczerze komentujesz.

Powiem tylko, że piszę o tym, co aktualnie "odkrywam" w sobie lub w ludziach przeżywających często nieodwracalne sytuacje. Chwila obecna jest inspiracją zamysłu i choć być może trąci "banałem", głęboko wnika w prawdziwe życie konkretnych ludzi, których los stawia na mojej drodze. Nie mogę o nich nie pisać...

A... credo? Banałem? Cóż? Każdy ma prawo do własnych poglądów - szanuję.

Jeśli chodzi o wiersz, o którym wspominasz, to nic "nie zarzucam" Autorce tylko napisałam: "na pierwszy rzut oka", co miało znaczyć ... "jeszcze tu wrócę".

Twoja uwaga do "ufności" skłoniła mnie do zmiany, aby było czytelniej:

"ufają - deszcz łaskawości
ma moc obmyć z niepokoju"

Dziękuję i serdecznie pozdrawiam :-)

Opublikowano

@Waldemar_Talar_Talar
Cieszę się Waldku, że wiersz trafia do Ciebie.

Rozumienie trudnych wydarzeń nie jest łatwe na daną chwilę ale łaskawy czas pozwala spojrzeć z dystansu i wtedy dostrzegamy, że to zło, które się stało, miało sens a nierzadko nawet zrodziło dobro.

Dziękuję i życzę miłego dnia :-) Krysia

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Alicja_Wysocka Niezmiernie mi miło:))
    • @Gosława 

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • Odmówiono Im minuty ciszy... Tak jakby nigdy nie istnieli, Zakłamane europejskie elity, Uznały Ich tragedię za aspekt nieistotny…   Wielki butny europarlament, Zjednoczonej Europy głoszący idee, Gardząc głośnym przeszłości echem, Pamięci o pomordowanych europejczykach się wyrzekł…   Na z dalekiej przeszłości cichy głos Prawdy, Europosłowie pozostając głusi, Zaślepieni frakcyjnymi walkami, Rzucili się w wir pisania nowych dyrektyw.   I nie zrozumiał podły świat, Ogromu tragedii zapomnianego ludobójstwa, Woli ciągle tylko się śmiać, Gdy na europejskich salonach króluje zabawa…   Odmówiono Im minuty ciszy... By nie była lekcją pokory Dla światłych europejskich elit, Zaślepionych ułudą nowoczesności,   A przecież tak do bólu współcześni, Eurodeputowani z krajów zamożnych, Tak wiele mogliby się od Nich nauczyć, Szacunku do ojców swych ziemi.   Na styku kultur na kresach dalekich, Sami będąc ludźmi prostymi, Całe życie pracując na roli, Całym sercem ją pokochali,   Na każdy kęs białego chleba, Pracując wciąż w pocie czoła, Wszelakich wyrzeczeń poznali smak, Niepowodzeń i gorzkich rozczarowań…   Odmówiono Im minuty ciszy... Jak gdyby była ona klejnotem bezcennym, Ważyła więcej niż całego świata skarby, Znaczyła więcej od kamieni szlachetnych.   A przecież krótka chwila milczenia, Nie kosztuje ni złamanego eurocenta, Wobec zakłamania świata zwykle jest szczera, A rodzi się z potrzeby serca.   Przecież milczenie nie ma wagi, Skrzyń po brzegi złotem wypełnionych, Skąpanych w złocie królewskich pierścieni, Zdobiących smukłe szyje diamentowych kolii.   Przecież krótkie zamilknięcie, Tańsze jest niż znicza płomień, Kosztuje tylko jedno śliny przełknięcie, Gdy znicz całe dwa złote…   Odmówiono Im minuty ciszy... Tak jakby jej byli niegodni, By pamięć o Nich odrzucić Obojętnością Ich cieniom nowe zadać rany…   Po ścieżkach Pamięci, Nie chcą wędrować dziś ludzie butni, Zapatrzeni w postęp technologiczny, Zaślepieni ułudą europejskości,   Po co dziś tracić czas na Pamięć, Rozdrapywać rany niezabliźnione, Lepiej śnić swój irracjonalny o Europie sen, Historię traktując jako przeżytek…   Lecz choć unijne elity, Odmówiły czci duszom pomordowanych, My setkami naszych patriotycznych wierszy, W skupieniu oddajemy Im hołd uniżony…      
    • muszę znaleźć przyjemność w oczach ciemniejszych niż porzeczkowa słodycz tak mówiłeś dotykając Lanę której piegi rozlewały się na brzegach powiek krew po utraconych dzieciach zaschła cichym dźwiękiem rwanej pajęczyny płosząc myśli zapraszasz do łóżka miły niebo źle znosi zdrady w płatkach liliowych bzów dusznych majowych porankach nie będzie zadośćuczynienia to już ostatni list ostatnie do widzenia
    • Jakoś tak posmutniałam  Dla mnie to nawet siłaczka  Pozdrawiam serdrcznie 
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...