burza.

[zamiatacz_ulic]

wszyscy do żagli, fale pokład
zalewają, jedni przerażeni,
reszta szuka w modlitwie ocalenia,
kapitan z szotem w ręku próbuje
fajkę zalaną falą palić, no dalej do
szalup niech stara łajba spocznie
wreszcie, choćby na dnie oceanu.
wiatr szarpiący firanką poprzez
niedomknięte okno sen ukradł mi,
spokój zburzył i tylko burza za
oknem jak we śnie ta sama, lecz
mym żaglowcem uczucia i jedynym
ratunkiem odległa latarnia, portu w
nadziei spokoju i jedyna pocieszycielka.