Poezja antidotum na nadmiar emocji

[Mieczysław_Borys]

Jak lekko na duszy i ciele,
Kiedy już cierpieniem nie biczuję siebie.
Przedtem emocjonalnych hamulców nie miałem wiele,
Dzisiaj już są i żyć jest dobrze, jak w Niebie.

Choć w powijakach poezja moja,
A oczyściła już serce i duszę.
Życie nie boli, jak po klęsce "Troja"*,
Co tylko miło raz po raz się wzruszę.

Rozhasała się moja dusza,
Rozhulała się moja wola.
Zaniknęła w głowie wszelka głusza
I stała się lepsza życia dola.

Pokonać siebie jest lepiej,
Niż pokonać przeciwnika.
A i wrogów nie mieć jest jeszcze lepiej,
Tym bardziej, gdy siebie ma się za wojownika.