A może tak, czy, w ogóle.

[zamiatacz_ulic]

Czy w ogóle, może, i tak dalej,
Te znosić katusze,
Ten ból nieść w sobie,
Te rozterki topione, na dnie,
Często pustej już szklanki,
Podnosić się co rano, po raz kolejny,
By ujrzeć Słońce,
Tak piękne w promieniach wschodu,
I te ptaki takie zakochane jak my, ja,
Lecz one o tym tak pięknie śpiewają,
A my, ja, ciągle szukając swego szczęścia,
Próbuję je pozbierać, scalić w całość,
Szczęścia, rozbitego na miliony kawałków,
Jak by, był to, drogocenny kryształ,
Stworzony z moich nadziei, moich marzeń.