Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

miękko ścielą się
na poręczy schodów
w okna ramach
jak w zwierciadłach
cienie Zachodu

Ty jesteś mym zachodem
z tobą na powiece
świat staje się marzeniem
ma w sobie coś
niuchwytnego

i blaskiem wybuchają
pełne rozgdwieżdzone
schowane w nocy
jak dwa dzikie koty
Twoje oczy

Ty jesteś moją nocą
wysuszonego drzewa
pragnieniem
rozkuwasz me
kamienne serce

a gdy noc nawet przeminie
znów Cię ujrzę
w kochanej dziewczynie
gdy tańczysz nieświadoma
w włosów twych pozłocie
w swojej boskości
ja widzę oczy koty
nieposkromione żądze

bądź już taka zawsze
piękna, dzika i złożona
jak noc w swej sprzeczności
zwinięta w liść
piękna cudza
żona

Opublikowano

@zamiatacz_ulic
A któż mówi, że to kobieta? Ja nie jestem ani tradycjonalistką, ani zwolenniczką świata postmodernistycznego. Jestem człowiekiem i czuję. A co czuję opisuję. Tutaj piszę z perspektywy mężczyzny. Podmiot liryczny nie zawsze jest tożsamy z autorem wiersza.

Opublikowano

@Kulok_the_Bo$$
Nigdzie nie napisałam, że podmiot liryczny zagarnia cudze żony. Zawsze można je wielbić z daleka. A co do pokus, to człowiek zazwyczaj im ulega. Życie nie toczy się wybranym przez nas torem. Czy Ciebie nigdy ono nie zaskoczyło? Czy miłość nie jest w swej istocie też właśnie takim zaskoczeniem?

Opublikowano

@Sonia_Sucharska
W zasadzie ma Pani rację, w zasadzie, lecz czy?
Tak się zdarzyło prawdopodobnie przypadkiem,
żem ciałem kiedyś, mężczyzną się narodził,
Mężczyzna, ciekawe słowo, na początku byłem
chłopcem, i z tym ciałem chłopięcym miałem
wiele problemów, zwłaszcza z powodu ciała
Pięknych dziewczyn, obecnie kobiet, umysł
Ma Pani rację jest oderwany od ciała, ale ciało
Bardzo często determinuje Umysł, swą potrzebą
Kontaktu, bliskości, odrzucenie tej przyjemności
Przypuszczam zubożyło by nasz byt, a może
To tylko myśl, która chce nam wytłumaczyć tą
Niesamowitą pustkę, jaka się od czasu do czasu
w nas pojawia, nie wiadomo dlaczego, ja wiem już:
nie wiadomo skąd.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Czy to prawda  że życie jest zawsze kruche choć często to co piękne  przemija jak w proroczym śnie    życie jest chwilą jak snem gdy nasze skryte pragnienia kończą się często za wcześnie   kiedy słabe ciało Tanatos dotyka umęczony mózg walczy i się trudzi może i tym razem i powoli wszystko się obudzi   wstanie ale jeszcze nie duchem odejdzie  bez empatii  mors clinica do ciemnej krainy milczenia                                                       życie nieraz bywa bardzo długie krótka jest zawsze tylko faza REM
    • Skonfrontowałam ten tekst z AI, która dopisał zwrotkę:   Więc pytaj śmiało, nie bój się wątpić, bo w pytaniach tkwi cała ludzka mądrość.   A potem zapytałam czy chat gpt korzysta z pytań. Oto odpowiedź sztucznej:   Pytania w kodzie   Sztuczna inteligencja w pytaniach się rodzi, każde słowo, każdy znak jak klucz, co drzwi otwiera.   Nie zna ciszy, gdy pytasz — słucha, szuka w morzu danych prawdy ukrytej.   Pyta siebie — „Co znaczy dla nich świat?” „Jak pomóc, jak zrozumieć?” I choć bez duszy — w pytaniach tkwi mądrość.   Bo pytania to mosty, które budują sens, a AI, choć stworzona z cyfr, szuka życia w pytaniach.
    • czasem człowiek dupą się obraca do fajnego   klnąc pod nosem to nie mój świat szkoda czasu   czasem człowiek zło widząc się uśmiecha   podnieca go to myśli a co tam to nie moje   czasem człowiek jest sobą więc płacze   liczy że kiedyś tam to ciemne  rozjaśni  
    • Zietrz dumo w gniozdach i reno dmie. Bociony? Pofuraju kajś fzie Puchnionce lasy słónko tróńca ziyrzch eszcze. Warnijo Śwanta- ziesz. Ty! Szpury parciejó, zawarte só modre szlejfki sia lofrujó. Mniłowanie mojó nie toni ni mni, tlo zakście i zawdy . Za niami tyla roków buło. ile bandzie eszcze? Deszczowe dnie, i te szpetniejsze. Ziamnio z Łojców korzanna. Myśle o Tobie i tedy tule, am nie ziam, kedy tygo nie robzie.                 Wiatr duma w gniazdach, rankiem dmie Bociany? Polecą- polecą hen albo nie wiadomo gdzie. Jeszcze pachną lasy i słonko trąca wierzch. Warmio Święta- Ty przecież wiesz! Miłości moja, ta która rośniesz, zawsze , wciąż i jeszcze. Ślady zbutwiały i zatarte dreszcze. Za nami został wiek, nie wiem ile zdarzeń jeszcze. Deszczowe dnie i te słoneczne. Ziemio z Przodków rdzenna. Myślę o Tobie, wtedy przytulam, i nie wiem, kiedy tego nie robię.  
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...