punkt.

[zamiatacz_ulic]

Jeszcze nie wiem co napiszę, lecz
punkt mi się podoba, nie wiem czemu,
może po prostu myśl obija się w mojej czaszce,
no właśnie, już łapię, punkt, przecież jest
początkiem prostej, i nagle ten punkt w mojej
głowie rozrasta się, do obecnego wymiaru
wszechświata, zbyt nie poważnie, ale czy naprawdę,
a jeżeli w każdej naszej głowie, kiedyś istniał
punkt początkowy, a teraz rozrasta się,
lecz jesteśmy trochę przesunięci w czasie, o jakieś
parę milionów lat, albo o parę wcieleń, nie,
nie bierzcie tego poważnie, to tylko moje rozważania,
moje, na temat wielkiego wybuchu w mojej głowie,
a może, nawet jestem pewien, w każdej.

[Elżbieta_Zadrożna]

@zamiatacz_ulic

śledzenie drogi od punktu do makrokosmosu jest niezwykłe, fascynujące

" Nad zrębem planety. pośród gwiezdnej nocy
szereg alefów w nieskończoność pełznie
i nieskończoność unieskończoniona
zawiera sama w sobie przez siebie zdradzona
kłęby, kłęby, kłęby tytanów
i rogate i rogate widma
sypią, sypią gwiazd roje w wydarte otchłanie
myśl w własne wątpia zapuściła szpony
i gryzie siebie samą w swej własnej otchłani
lecz myśl ta czyja? samo sie nie myśli
tak jak grzmi samo i samo sie błyska
punkt sie rozprężył w n wymiarów w przestrzeń
i przestrzeń klapła jak przekłuty balon."


a może, po prostu zapatrzyć się w dmuchawca na łące...........

[zamiatacz_ulic]

bardzo lubię latem wczesnym,
dmuchać latawce na wietrze,
lecz też lubię
'
hop szklankę piwa hop !
dnem mojej duszy jest pierwotna mściwość
a moim herbem jest soczysta larwa
zdębiałych koni lawiny , lawiny
i oficerów zasmucone miny
'

zwłaszcza Witkacego i Schulz'a rozważania w
listach ukryte.