Jerzyki

[M_Patriota]

Masa was umiłowanych Podlasie -
Przejawiając argument czystości nieba i ziemi.
Dożywszy poetyckich uniesień - stało się na czasie
Opisać was żyjące w podlaskiej zieleni:

Do woli oczy i serce można napajać...
Lotem tniecie niebo, jak szablą Soplica.
Dzisiaj moja dusza nie może się kajać,
Chociaż nie ma tego polska stolica.

Bóg wie, gdzie posłać poetów,
A los po to nadaje im udręk,
Żeby bili w wiersz słowem,
jak w ziemię tysiąc młotów,
Aż zagrzmi ziemi podlaskiej obręb.

Tniecie lot, jak czarna cicha błyskawica,
Lecz nie uderzacie w ziemię, jak piorun czerwony.
Z ludzi wyszłaby wszelka krwawica,
Wam jest miłe krążyć dniem całym nad lasem korony...

Życie jest piękne i radość dla żony,
Że jej "Mietko" nie unosi kielicha, a pióro.
Bóg dał być poetą dla życia obrony
I jest to niebo na ziemi, a nie słowa dla bzdury.

Żonie Barbarze