Mikrokosmos

[Michał_Zawadowski]

to powinien być traktat o człowieku pomiędzy płaszczyznami obszyty przecinkami ludzkimi konsumpcja wydalanie i kopulacja

przecież jesteśmy jak kamień równi samemu sobie to jest zwierzęciu i aniołom dodatkowo na podobieństwo Jego

Zamiast tego niech będzie mikrosfera. Krótki opis dla wyróżnienia cech gatunku. który jest nami to jest jak jaszczurka a może lepiej płaz co bardziej obleśnego niż płaz z wilgotną bezłuską skórą mózgoczaszką jakby dopiero co wyszedł z wody i nieustannym pragnieniem krwi przecież jesteśmy drapieżnikami

banał opisać go w szarości może lepiej sepii nic nie oddaje lepiej nędzy i płaczu niż

linoryt albo stara fotografia pradziadek wąs proteza zamiast nogi brzydka prababka i stadko dzieci wszystko w półkolorze

najprościej uprościć skurczyć oddech pozostawić białe kikuty

a przecież to banał ale trafił na Księżyc zbudował koło liczy całki i bomby jądrowe

I odczuwa niewytłumaczalną egzaltację, śmieszną jak na jego pomarszczoną skórę, gdy zachwyca się słowami ułożonymi w wersy, czy to eposu czy poezji. A przecież chleb nasz powszedni i nasze dzieci i geny są do dotknięcia, wizualne jak kropla wody i śrut na strzał

w gruncie rzeczy nic nie zostaje sny o kikutach w bieli oddechy drzew i falujące trawy są równie mocne jak świadomość

jeżeli by On nie istniał a przekonać się o tym można tylko raz naprawdę zostaje nam wiara w etykę dobrobytu i wewnętrzna równowaga

zen i płatki kwiatu wiatr wnętrze czyste jak po odkurzaczu równe naturze
i mikrokosmos w którym jesteśmy pogodzeni

to znaczy z równym spokojnym oddechem i pewnością braku osi odniesienia

tej jednej absolutnej która oznacza początek czasu i każdy punkt w przestrzeni a nie miriady bąbli różnych światów albo strun na najniższym poziomie każdego poznania

i mikrokosmos poranków i zasypiania płodzenia karmienia i czytania
gdzie każda chwila jest próbą spojrzenia przed siebie leżąc lub prostując ciało płaza

i mikrokosmos nasz traktat codzienny
uśmiech łagodny nieujarzmiony

[Michał_Zawadowski]

jeżeli masz skomentować głupio, powstrzymaj się, ten utwór ma rok i jest przemyślany, włączając w to każdy 'enter'.

adios

[Anna_Wtorek]

@Michał_Zawadowski
To już drugi wiersz, który podpisuje pan asekuracyjnym komentarzem. Co to, zachęta? Czy strach, że rozbuchane ego nie zostanie mile połechtane? Co znaczy komentować głupio? I od kiedy, to pan stanowi o "reżimie" wypowiedzi?

"
banał opisać go w szarości może lepiej sepii nic nie oddaje lepiej nędzy i płaczu niż

linoryt albo stara fotografia pradziadek wąs proteza zamiast nogi brzydka prababka i stadko dzieci wszystko w półkolorze

najprościej uprościć skurczyć oddech pozostawić białe kikuty

a przecież to banał ale trafił na Księżyc zbudował koło liczy całki i bomby jądrowe" - wybrałam ten fragment, ale nie ma większego znaczenia, bo całość jest pseudointelektualnym bełkotem. To , że nawet po roku nie jest pan wstanie przejrzeć na oczy i dostrzec,że gdybaninia nie jest materiałem, a tylko substytutem, świadczy o kompletnym braku pokory, będącej genem twórcy i podejściem do odbiorcy z poziomu kalibalistycznej dyktatury.

"jeżeli by On nie istniał a przekonać się o tym można tylko raz" - jeśli nie na istnienia, nie ma też przekonania! Żeby to zrozumieć, trzeba podczas pisania włączyć obie półkule, a nie tylko tą potrzebną to ściśnięcia pióra w dłoni.

Sumując: miriady słów, a struktura mikrokosmosu zmiażdżona indolencją.

[Mithotyn]

poza czczą, egzaltowaną gadaniną z interpunkcją od czapy...............jest tu nic

[Michał_Zawadowski]

@Anna_Wtorek
nie asekuracyjny tylko zmęczony

głaskać mnie nie trzeba :)

[Michał_Zawadowski]

@Mithotyn
życie!

[Mariusz_Sukmanowski]

Lubię "paplaninę", bo sam czasem "paplam", ale "tu" nie znalazłem choćby jednego ciekawego momentu, przy którym warto się "pochylić".
Ani drapieżniej czy górnolotnej metafory, ani mowy wiązanej. Potok tak rozlany, że cały "Mikrokosmos" niestety zatonął.
pozdr

[pchła_szachrajka]

etam,
taki tam - patosopatyczny ślinotok,
sory :(