Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Isengrimm

Pociemniał świat , mrok rzucił mnie na kolana
Rozkwitł księżyc i...i stała się przemiana !

Woła mnie światłość wplątana w konary
Świat w perłowym woalu strzaskał zegary
Czarne nad paznokciami rosną mi włosy
Co się dzieje ?! Czemu po śniegu biegnę bosy?!
W tunelu , ku czerwieni , w niej nowe zmysły
Dziś serca wam sflaczały a dusze obwisły
Ogień rozlał się w głowie , żyłami płynie dym
Jestem człowiekiem!
Jestem wilkiem!
Jestem Isengrimm!!

Śnieg rozjaśnił noc oblepiając drzewa
Wygładza przestrzenie wiatr go rozwiewa
Wciska pod powieki , on przez sierść mrozi
Twarze smaga batem gdy zimą powozi
Towarzyszy i potępieńczo wyje
Zasypie , zawieje , ślad mój ukryje

Wietrze groby,dzieciom przyprawiam skrzydła
Uwalniam dusze zaglądając w moje sidła
Miejscom króluje marmurowej powagi
Łamiąc wam serca za chwilę nieuwagi !
Ubrany w futro i takie ciut większe zęby
Jestem wysoki , mały , chudy i krępy

Puste ulice , owinięte ciszą domy
Jak nuty na drzewach siedzą sobie wrony
Nastrajam się pyskiem celując w księżyc
Śpiewam o mieście betonowej nędzy
Ciemnieją okna, widzę wasze twarze
Błotne kałuże , trupioblade witraże

O świcie coś rozpadło się Wspominam noc
Na srebro jedynie czuła Już znikła moc
Na zewnątrz i w środku dziwnie Jakoś pusto
Mgła i na kawałki rozbite lustro
Wybita szyba i podarta firana
Pamiętam księżyc i...i stała się przemiana !

Jak zmierzch i młodość jestem teraz pomiędzy
Wulkan wypełniony lodem , w pajęczej przędzy
Noc kochając, która wyostrza moje zmysły
Mówię "JA" ...i nie wiem kogo mam na myśli...
Człowiekiem chcę spróbować , już pełznie zimny mrok
By w kostnicy cichej...znów kilka marzeń-zwłok

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Kładę się bezwładnie jak kłoda, droga z żelaza, czarna owca pod powierzchnią bałagan, para, hałas. Stukot setek średnic, mimikra zjełczałego stada, przedział, raz dwa trzy: nastał dusz karnawał. Chcą mi wszczepić swój atawizm przez kikuty, me naczynia, czuję dotyk, twoja ksobność, krew rozpływa się i pęka, pajęczyna przez ptasznika uwikłana- dogorywam. Stężenie powoli się zmniejsza, oddala się materia. Rozpościeram gładko gałki, błogosławię pionowatość, trzcina ze mnie to przez absynt, noc nakropkowana złotem, ich papilarne, brudne kreski, zgryz spirytualnie wbity na kość, oddalają mnie od prawdy, gryzą jakby były psem! A jestem sam tu przecież. Precz ode mnie sękate, krzywe fantazmaty! Jak cygańskie dziecko ze zgrzytem, byłem zżyty przed kwadransem, teraz infantylny balans chodem na szynowej równoważni latem.
    • kiedy pierwsze słońce uderza w szyby dworca pierwsze ptaki biją w szyby z malowanymi ptakami pomyśleć by można - jak Kielc mi jest szkoda! co robić nam w dzień tak okrutnie nijaki?   jak stara, załkana, peerelowska matrona skropi dłonie, przeżegna się, uderzy swe żebra rozwali się krzyżem na ołtarza schodach jedno ramię to brusznia, drugie to telegraf   dziury po kulach w starych kamienicach, skrzypce stary grajek zarabia na kolejny łyk wódki serduszko wyryte na wilgotnej szybce bezdomny wyrywa Birucie złotówki   zarosłe chwastem pomniki pamięci o wojnie zarosłe flegmą pomniki pogromu, falangi ze scyzorykami w rękach, przemarsze oenerowskie łzy płyną nad kirkut silnicą, łzy matki   zalegną w kałużach na drogach, rozejdą się w rynnach wiatr wysuszy nam oczy, noc zamknie powieki już nie płacz, już nie ma kto słuchać jak łkasz i tak już zostanie na wieki
    • @Migrena to takie moje zboczenie które pozostało po studiach fotograficzno-filmowych. Patrzę poprzez pryzmat sztuki filmowej i w obrazach fotograficznej - z moim mistrzami Witkacym i Beksińskim. 
    • @Robert Witold Gorzkowski nie wiem nawet jak zgrabnie podziękować za tak miłe słowa. Więc powiem po prostu -- dziękuję ! A przy okazji.  Świetne są Twoje słowa o Hitchcocku. O mistrzu suspensu. "Najpierw trzęsienie ziemi a potem napięcie narasta." Czasem tak w naszym codziennym życiu bywa :) Kapitalne to przypomnienie Hitchcocka które spowodowało, że moja wyobraźnia zaczyna wariować :) Dzięki.
    • @Robert Witold Gorzkowski myślę, że masz bardzo dobre podejście i cieszę się akurat moje wiersze, które nie są idealne i pewnie nigdy nie będą - do Ciebie trafiają. Wiersze w różny sposób do nas trafiają, do każdego inaczej, każdy co innego ceni, ale najważniejsze to do siebie i swojej twórczości podchodzić nawzajem z szacunkiem. Myślę, że większości z nas to się tutaj udaje, a Tobie, Ali czy Naram-sin na pewno. Tak to widzę :) Dobrej nocy, Robercie :)
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...