O Mar

[były__premier]

Dwie kule, dwie trumny, dwa wiersze ginące gatunki -
nie ma słów by opisać puszczę, która jest w ciele, w cząstce

nie ma słów by znaleźć nić prostą i czystą, nie postrzępioną na końcu
by można ją było przewlec przez dziurkę, w wir ją wpuścić i wynijść

na wierzch. Bo nie ma już czasu - dobrze powrócić do nut, nie bez przeszłości -
ale jaśniej - dziś - zapadam w zaszłość. Nie zbierze nas wiatr ani rotor

wehikułu umierających gwiazdek. Bo można ten czas zamknąć? Zamknąć bezruch
w butlę z gazem, z mlekiem czy wodą i schować ją, jak but stary czy miłość -

co kiedyś tę cząstkę pchał - i morze ją - jak drink czysty i mokry, przepocony kocyk.
Jak mam opisać ci ten gryps, ruch, i jak opisać coś co jest w nas choć niepodobne

do nas; bo czas. Chciałbym chwycić cię, choć nie potrafię, chciałbym
cię zamknąć w pamięć i nie, pamięć, jak płatek w książce, jak morze cię, choć nie potrafię.

[sława_zaczek]

witaj były, miło cię czytać
wybrałam to, co mi się najbardziej :D
dziś zapadam w zaszłość , ciekawe słowo :D

[były__premier]

dziękuje, pozdrawiam