Sonety Lotosu I

[adolf]

I


W-Końcu zdejmie maskę, złoży atrybuty
kurtyna opadnie, mikrofon wyłączą
blask mu przyrdzewieje, jasność zmierzchnie u tych
co mu zaklaskali - nie uwierzą oczom

że on nigdy nie był wcale doskonały
w huku gromów silny, bez nich - bardzo blady
lekko przygarbiony, zagubiony - starły
wszelkie się w nim lęki, pełen natręctw na tym

"przecież" własnym świecie, biblijną pewnością
robił dobrą minę, do gry swej, przegranej
gdy dawno koronę (papierową!) pociął

bo chcieli mieć władcę - tak więc był im Panem
odgrywał to dobrze, i nie mówił (po co?)
że jest najsilniejszy - ale wrażliwością

[bazyl_prost]

@adolf
czasami bywa nachalny