w poszukiwaniu ziarenek piasku

[mars]

mury Kotoru wzdłuż bocznej szyby - brama połyka
takich jak my wyznawców przeszłości, a targ rybny
wypluwa. Komitet powitalny kotów, schody, schody
do cerkwi wczepionej pazurami w czarne góry
tortury suchym kranem z wodą. Kobiety piją wino
wybieramy drogę cieniową pod pręgierz. Zbogom

tu wszystkie liczby zaczynają rosnąć - wznosimy się
spiralnie ponad czerwoną kreskę silnika; plama między
mostkiem a klatką powiększa się - zmywam potem
grzech beztroski. Przepuszczamy autokar z potępionymi
(może to tylko turyści), z wysokości ptaków zatrzymuję
słońce, przelewam dłońmi zatokę... "czy to już niebo?"
czyściec, 'miałaś ochotę zapłakać, ale ci przerwałem'

obłoki bez barierek to lekkie drżenie zawieszenia; marzę
o arbuzie nadjedzonym przez pszczoły. Może właśnie
tam w dole był cel podróży? Zwodniczy błękit wysusza
języki i zasiewa ciszę między nami; Kotor po zachodzie
odpowiada pustką, zatoką snów, klepsydrą

[Mariusz_Sukmanowski]

Ten dość "soczyście" podany obraz Kotoru dusi momentami "suchym kranem z wodą", "zwodniczym błękitem" wysuszającym "języki", wreszcie ciszą.
Żeby nie zaszczepić w czytelniku (podróżniku) niechęci do zobaczenia i nie przerazić go "pustką" zabrałbym wierszowi to ostatnie (po średniku) zdanie.
Ponieważ odnalazłem się w klimacie idę po szklankę wody:)
pozdr

[Nata_Kruk]

Fajny tytuł. Treść bardzo nawarstwiona obrazami, może aż za bardzo, musiałam cofać się...
Nasunęła mi się myśl po lekturze, o ile dobrym tropem szłam... nie trzeba umierać, żeby mieć czyściec, już teraz, 'tutaj'... jeżeli chybiłam, sorry.
"drogę.. cieniową.. pod pręgierz".. rozumiem, że zamierzone.
Pozdrawiam.

[mars]

Mariusz, Nata, dziękuję za refleksje o treści. Podpowiem, że rzeczywiście wiersz jest 3-warstwowy, ale piekło, czyściec i niebo... Pozdrawiam