Objęcia malowane plażą

[Piotr_Płoszaj]

Aplazja wieczoru to rozlana plazma zgiętych kondygnacji zachodu zanurzonych w szlam morza. Apla nieba
zdążyła zzuć migotanie pikseli. Wrzuca je wgłąb daczy, przez zdyszany luft
- jak halityt do garnca przez dziurę w pokrywce.
Zaokienna, nadbrzeżna niwa nie potrafi imać dwu scalonych ciał. Nadzwyczajnie tęskni. Skąpe,
zapomniane Riedlowskie trawy - w oddali drżą tylko tymbale nawiedzone księżycem.
Screenshot i kiery naszkicowane opalonym pareo, babe, najlepiej wciąga się w twoich ramionach.
Potem lubczyk i romantyczne prześwity na piersi - z nalotem lepry
- choć, prawdopodobnie - to tylko chwilowe refleksy Rubinu.
Obsypane stopy piaskiem układamy w macierz,
taki repertuar to najczulszy matecznik.
Prawie wschód,
odurzona jeszcze rumem pościel wchłania zmęczone szanty.