Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

kim jestem?
skóra kości mięśnie
jestem człowiekiem?
jestem sam we wszechświecie?
ja my powstaliśmy
był wielki wybuch
a skąd był wybuch? z za światów?
skoro na początku był początek
bez początku
to ktoś musiał stworzyć koniec końców
nieskończoność? to za duże słowo
skoro bóg je stworzył
to kto stworzył boga?
jakiś kurz z zaświatów?
ciekawe czy ci inni myślą że są tam też sami?
a jak powstało życie?
czy mamy prawo do korzyści obopólnej?
sen to lek na codzienność
oderwanie od niewiedzy
podróż od jądra ziemi aż po brzeg atmosfery

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Adler Prawdopodobnie masz rację:) tak uważam:) dziękuję za szczerość:) wiersz do poprawy!  Pozdrawiam serdecznie:)    może : „ Kochać Paryż to karmić zmysły..”? nie, coś jest nie tak…pomyślę ! 
    • @aniat. wyjątkowo ładnie i każdy wędrowiec niewątpliwie się zachwyci.

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • @Roma   masz copyright na hermetyczne wiersze.   ten operuje na subtelnych skojarzeniach.    tytuł  jest kluczem, sugerującym niezdarność, błąd, a nawet "niepiśmienność" w sensie uczuciowym.      podmiot liryczny (osoba mówiąca) prosi drugą osobę o zbliżenie emocjonalne i fizyczne, ale zrobione w sposób "niegramotny" – czyli z błędem, niezręcznie, niedosłownie.    chce, by druga osoba pomyliła się myśląc o niej, zboczyła z prostego, "banalnego" toku myślenia.   błąd jest tu pożądany, jest formą intymności.    pojawia się bardzo nowoczesny i intrygujący motyw: "serce masz agender".   oznacza to, że miłość  drugiej osoby jest pozbawiona sztywnych podziałów płciowych (agender, czyli bezpłciowe).   w  sercu jest miejsce i dla podmiotu lirycznego, i dla tej osoby.     ostatnia strofa.    podmiot liryczny usprawiedliwia wszelkie błędy "myłki", gubienia się.    gramatyczne i życiowe nieprawidłowości stają się jej naturalną częścią i są akceptowane.       można uznać że wiersz jest pochwałą miłości, która jest transgresywna, myląca, poza schematami i niepoprawna (niegramotna), ale właśnie dzięki temu autentyczna i na stałe zakorzeniona w życiu i twórczości podmiotu lirycznego.   błąd jest tu synonimem czułości i prawdy.     poszarpałem bo wiersz ma pozorną głębię w głębi.   ale tak go widzę :)   Olu.   lubię Twoje wiersze do których klucz wyrzucasz do morza.   są niezwykłe :)   i podobają mi się :)    
    • @truesirex   Zagubienie i rozpad osobowości…kiedy traci się umiejętność oceny rzeczywistości. Wrażliwość i wielka ..wielka samotność…   Doskonale oddany obraz schizofrenii paranoidalnej w wierszu:)    pozdrawiam :) 
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...