Klan niewolników

[Gryf]

Porannym blaskiem smagany wiatrem
Klan niewolników budzi się z trudem.
Powiew przymusu wyznacza drogę
Napiętnowaną spłacanym długiem.

Zamglone oczy świata nie widzą,
Matowy woal przywarł do twarzy.
Słowa modlitwy cicho szeptane,
Iskierka wiary ledwie się żarzy.

Idą samotni losem przeklęci,
Zbolałe kroki ku przeznaczeniu.
Niebiosa marzeń szarość pokryła,
Zbłąkane dusze tkwią w zniewoleniu.

Nie wolno marzyć o własnej woli,
Nie będzie dana słabym straceńcom...

[Stary_Kredens]

dobrze oddałeś los niewolnika , ale z tą wiarą to może nie do końca prawda
pozdrawiam kredens

[M_Patriota]

Lubię takiego rodzaju wiersze.

[Gryf]

Witaj Kredensie, cóż taki los spotyka wszystkich którzy muszą żyć na kredytach. Smutne czasy...
Dzięki za odwiedziny, pozdrawiam serdecznie.

[Gryf]

Witaj Patrioto, dzięki za wiytę. Ostatnio właśnie tak mi się żyje, stąd i czarne pióro. Pozdrawiam.

[Jacek_Suchowicz]

czytając przypomina mi się pieśń niewolników z Nabucco
ale to takie skojarzenia cos w tym jest

pozdrawiam

[Gryf]

Dzięki Jacku, to takie zderzenie z rzeczywistością... ale nie dziś, dziś to już świętujemy, pozdrawiam.