Dla M

[Marta_Urbanowska]

Jakie to cudowne, że mówimy do siebie " dzień dobry " odwracając głowy a nasze bezwstydne dusze krzyczą wyciągając do siebie ramiona; że w zanadto troskliwym tonie głosu w pytaniu
o to jak się mam słyszę niemy krzyk.
Ty wiesz to wszystko co ja... to jest nasze - godzisz się na to.
Wpuszczasz mnie do naszego świata niedosłowności I kochamy się w nim naprawdę...
W każdej głosce tych kilku słów, ktore padają między nami z konieczności.
Nawet powietrze eksploduje, gdy uczucia nie znajdują ujścia I spotykają się gdziś po środku detonowane zetknięciem się spojrzeń.
My wszystko wiemy, lecz gdyby ktoś zapytał - wykpimy - pytając o czym mowa; odwrócimy w popłochu wzrok, by później sycić się wspomnieniem, że to drugie też uciekło - dając dowód na to, czego przecież nie ma...

[Sylwester_Lasota]

noo, ciekawa forma wiersza, ale i takie się tu zdarzają, nic nowego :)
pozdrawiam i do poczytania :)