Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Czasami sobie myślę, by choć na chwilę
odlecieć na cichy ląd.
Aby zobaczyć to, czego oczom wciąż brak,
odnaleźć nadziei iskierkę ...
Może doczekam takiego dnia, jeśli tylko Bóg pozwoli.
Nie pragnę zbyt wiele, nie pragnę
klejnotów, złota, pieniędzy...
Żyję na świecie tak naprawdę wciąż mi obcym,
nie myśląc o tym, by dokuczyć, splątać z błotem
nieznaną mi istotę.
Nie wszystko zawsze jest proste,
przed nami wciąż otwarte wrota do nowych dni...
Ciągle gdzieś biegniemy za nowymi wrażeniami,
Nie wiedząc tak naprawdę, że kiedyś będziemy już całkiem sami
w cichej dolinie...
Bo życie jest kruche jak kwiat Róży, wystarczy jeden podmuch
i wszystko wkoło się burzy.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...