Wojna swojowa

[Wodzu_Wodzu]

Codzienna walka
w swojej nicości
gdzieś na krawędzi
człowieczej złości

spętane ręce
najsilniejszą mocą
milcząco poddaje
dalej wciąż walcząc

Conocna bitwa
wieczne są straty
nie widzę wroga
prywatne znikają jednostki

zbiegają się hieny
pozbierać ruiny
nie ma gołębi
nie ma też lwicy...

[M_Patriota]

Może to tylko sen. Ładnie napisane. Serdeczności

[Wodzu_Wodzu]

@M_Patriota
To było dla mnie dzieło inne. Wkradłem się w umysł przyjaciela który walczy ze swoją samotnością którą zbudował swym introwertyzmem. Wiele osób taką wojnę w sobie przeżywa co wieczór. On był inspiracją dla opisu walki wielu ... Osobiście nie dotyczy mnie ten problem.

[aluna]

@Wodzu_Wodzu
Nigdy nie wiemy co spotka nas i naszych bliskich,jedna zwrotka mi zapadła:
"...spętane ręce
najsilniejszą mocą
milcząco poddaje
dalej wciąż walcząc..."

Daje do myślenia o chorobie , o stanie czlowieka , ktoremu pomoc osób trzecich na nic, tylko dobra terapia i mądrzy lekarze mogą coś zrobić , by polepszyć stan cierpiącego!
Pozdrawiam!
Hania

[sun]

Conocna - napisałabym razem. Wiersz sprawia wrażenie chodzenia obok stanu umysłu nie wnikając weń, choć wiele w nim empatii. Najbardziej podoba mi się ostatnia zwrotka. Serdecznie pozdrawiam.

[Marek_Orzełowski]

ciekawe co z tej walki, której sam Autor nie podjął. bo był akurat w nicości. conocna bitwa bez wroga. to po co wiersz? och, lwicy nie ma... poszło na ścianę.