niepamięć

[Gość]

życie
można
powiesić równo na sznurkach
wytrzeć dokładnie z kurzu
wyczyścić do połysku
wyprać i zmyć
można
na półkach poukładać
obetrzeć z zasmarkanych nosów
zapomnieć
i zgubić
można
żeby ocknąć się
po dziesięciu
piętnastu
trzydziestu
latach
z pocztówką w ręku
i pytaniem
jaki kolor miały kamienie
na plaży
bo więcej nic
nie pozostało we wspomnieniach

[paper_doll]

@Gosia_Garkowska

Nie rozumiem "szczekającej" wersyfikacji. Co prawda to nie moja poetyka a treść to oczywista oczywistość, to jednak dość sprawnie przedstawione. Poprawnie, nic ponad to.

P.

[teraa]

monotematyczne (nie ma tu jakiegokolwiek wstrząsu literackiego),
ale myślę, źe Pani autorka nie będzie miała za złe tego komentarza. bo bije z tego jakaś konkretna samoświadomość i sens

[marek_miros]

Wiersz bardzo mi się podoba. Wersyfikację rozumiem jako "cedzenie" przeciekającego życia. Wyrzuciłbym dwa ostatnie wersy. Napisałaś tak wyraziście, że to dopowiedzenie jest zbędne, a kamienie maja swoją wagę. Pozdrawiam MM.

[Gość]

@marek_miros
dziekuję. właśnie takie cedzenie miało być.
dwa ostanie wersy?
hmmm.
rzeczywiście.
dziękuję!