Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Bez Tytułu

Andrzej_Crossbow
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Andrzej_Crossbow

Andrzej_Crossbow

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

***

klawiatura mojego serca
cierpi na moll - moll lewej dłoni
z chorobą Parkinsona

w końcu zostaje skazana
przez prawą Miłość wiolinowego Dur
na dożywotnią ciszę

/przysięgli z obozu harmonii
nie mają żadnych wątpliwości/

następnego dnia popełnia samobójstwo
wieszając się w mojej pamięci
na jednej ze strun pięciolinii

i wszystko gra
wszystko gra..

Autorem wiersza jest Andrzej Kusza
właściciel serwisu [url=http://www.fruitymusic.org]Oprawa muzyczna[/url]
[url= http://www.fruitymusic.org/content/blogcategory/27/11/]Dj na wesele Kraków[/url]
[url= http://www.fruitymusic.org/content/blogcategory/8/9/]Zespoły na wesela Kraków[/url]

Andrzej_Crossbow

Andrzej_Crossbow

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Kołysanka

Tyle było słów za małych
zim przedwczesnych
I piosenek, które
Dzisiaj śpiewać wstyd
Tyle butów nie do pary
Stało w sieni
Zanim wplotło się, wpisało
We mnie „Ty”

Niech Ci sowa
Opowiada o mądrości
Jej nie braknie pewnie
mądrych słów
Oddam życie byś
Nie była nigdy sama
Może oczko
puści dobry Bóg

Teraz stół zamawiam
w niebie o poranku
Cuda w karcie
dla nas Skarbie to nie cud
Chodź okruszku
Z dłoni zrobię Ci huśtawkę
Przymkniesz oko
tęsknię już, tęsknię już

Niech Ci los
przyniesie słowa ukochane
Abecadła
z niebem w tle
Wiedz, że nawet
kiedy zniknę, kiedy zgasnę
poznasz mnie w obłoku
W śliwie, może w bzie

autor : Andrzej Kusza właściciel serwisu
[url= http://www.fruitymusic.org/content/blogcategory/27/11/]Dj weselny Kraków[/url]

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Poezja to życie
      Kobieta (istota z innego wymiaru)

      Przez Poezja to życie · Opublikowano

      Piękne ciało  Morze wspomnień    Ostatni pocałunek  Chłód jesieni    Jej nagie piersi  Prezent od Boga     
    • Duch7millenium
      Kołderka

      Przez Duch7millenium · Opublikowano

      @Kwiatuszek ostatnio sypiam na podłodze i tak mi dobrze, kołderka nie to, co koc.
    • Arsis
      Zanim uderzy w nas światłość

      Przez Arsis · Opublikowano

      Pamiętasz to moje nocne misterium? Wtedy, kiedy płonące świece wzniecały poblask jaskrawy. Skrzydlate momenty na suficie, na płaszczyznach porzuconych rzeczy. Teraz już wiem, że ta moja próba przejścia przez ścianę miała na celu dosięgnąć gwiazdy, kiedy stałem w kącie pokoju, przywierając ustami do zimnego tynku.   Szeptałem. Recytowałem słowa tajemne.   Wtedy. I wtedy…   Za oknami szeleściły liście oschłej topoli, kasztanu… Za oknami otwartymi na przestrzał. W ogromnym przeciągu, co się wspinał z krzykiem po ornamentach tapet..   I byłem blisko zrozumienia. I byłem blisko… Blask olśniewał mnie coraz większy. Ten migoczący blask nieznanej natury.   Wiesz... Nie. Nic nie wiesz.   Bo i co masz wiedzieć? Wtedy, kiedy czekałaś długo na nic. Na dworcu, tuż po odjeździe ostatniego pociągu. Czekałaś na mnie. Wiatr zakręcał i gwizdał. I tak jak teraz tarmosił poluzowanymi blachami parapetów. Zacinały ostre krople deszczu…   Z megafonów płynęły enigmatyczne dźwięki jakiejś nadawanej nie wiadomo skąd transmisji.   To nadaje wciąż sygnał. To wysyła w eter zaszyfrowaną wiadomość, której sensu nie sposób zrozumieć. Wtedy i teraz. Tylko, że wtedy nie przyszło nam to do głowy. Nam? Przecież nie ma nas. I chyba nigdy nie było…   A jeśli byliśmy, to tylko we śnie. Razem, gdzieś trzymając się za ręce. Raz. Jeden, jedyny. Albo i niezliczoną ilość razy.   Wiatr szeleści liśćmi topoli. Teraz, kiedy jest bardzo zimno. Skrzypią konary. A więc to już tak późno? Nocne obrazy jak dym z łęciny płyną…   Nie. To już przecież było poprzednim razem. W innym życiu, w innym wierszu… Bądź w innym...   A teraz?   Co z nami będzie? Jeśli w ogóle cokolwiek było.   Światłość wiekuista przemierza otchłań czasu. Wieczność całą. I wywija się z gałęzi topoli księżycowym sierpem.   I ten szelest skrzydlaty wznieca kurz, ten śpiew słowiczy. Aż wzrusza czarną sadzę w kominie, przysiadając na krawędziach pustych krzeseł jak jakiś zbłąkany kaznodzieja. Jak ten blask na dębowych klepkach podłogi. Na fornirze szafy. Na lakierze...   Na jawie? We śnie? Coś pomiędzy…   Coś jak kształt jakiś spętany cieniem mojej własnej ręki, kiedy się przebudzam, otwierając zlepione maligną oczy, próbując to pochwycić w jakimś nagłym przypływie zadziwienia.   Nie. Nie przebudzam się wcale. Przecież ja nie śpię. Spójrz! Mam otwarte oczy!   I nigdy nie spałem. Podczas gdy ty, śpisz snem twardym jak przydrożny kamień. Omszony...   Jeśli w ogóle tu jesteś. Jeśli w ogóle tu kiedykolwiek byłaś.   Co z nami będzie?   Albowiem pęd ten rozwiewa włosy. Czyni bruzdy w skibach mokrej ziemi.   Widzisz?   Jaskółki wznoszą się do nieba. Wychodzą naprzeciw tej łunie coraz większej.   Jeśli uderzy w nas świetlista rozpacz zapomnienia, czy będziemy jeszcze?   (Włodzimierz Zastawniak, 2025-08-27)        
    • Alicja_Wysocka
      "Ach powiedz" – Poetycka pieśń o boskim pięknie kobiety | Adam Asnyk | Poezja śpiewana

      Przez Alicja_Wysocka · Opublikowano

      @poezje_krzyczane Dziękuję za pamięć. Tylko tutaj niczego nie ma. Po prawej stronie Twojego postu masz trzy kropki - kliknij tam - następnie w 'usuń' Ja tego nie mogę zrobić, bo to Twój post.
    • poezje_krzyczane
      "Ach powiedz" – Poetycka pieśń o boskim pięknie kobiety | Adam Asnyk | Poezja śpiewana

      Przez poezje_krzyczane · Opublikowano

      Leśmian - Oczy w niebiosach" width="200" data-embed-src="https://www.youtube-nocookie.com/embed/lRCa7uo021U?feature=oembed"> https: //youtu.be/lRCa7uo021U

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...