jestem sobie chłopiec

[Konrad_Redus_Olszewski]

ojciec kazali
zielony mundurku
chwyć majdan i gnaj do dziadka
tylko nie zbaczaj z drogi
w autobusie dopadną cię korki
w dzielnicy zbirów hodowane do walk szczury
a ścieżkę za więzieniem kolonizują jadowite mrówki
i jeszcze te kurwy wszawe na rogach ulic

ruszyłem
traktem żwirem wysypanym wzdłuż szrotu
parkiem alejki jegomościa w meloniku
miedzą plantacji jedwabników
kołującym jastrzębiem znacząc azymut

już w progu zrozumiałem sens wypuszczonych gołębi
teraz ty co okiem słońca z trójkąta chmur łypiesz
i mnie odbierz życie

[Marek_Orzełowski]

jak dla mnie przedkładasz ilość rzadkich słów nad treść. to może i brzmi efektownie, ale wypacza fajne, proste emocje, które mogłyby być bohaterem tego wiersza. gnałeś do dziadka, i co? autor ma prowadzić czytającego jak dziecko za rękę. a tu: tam zaglądnęli, tu, stoimy gdzieś, nie wiemy co się dzieje.
nudzę się, idę do domu.

[Gość]

Jakby za wiele migawek na te trzy strofy.

[Mariusz_Sukmanowski]

Mnie się podoba ,bo autorskie ,a nie od-
Nie jestem pewien , czy chłopiec może zrozumieć "sens wypuszczonych gołębi" ,ale może myśli ,że rozumie ,wszak "ojciec kazali" ,a jako autorytet musi mieć racje.
pozdr

[Konrad_Redus_Olszewski]

dzięki za czytanie, tekst jest ekfrazą, chciałem sprawdzić, czy może istnieć jako samoistny wiersz, a jeśli nie, to w czym leży problem, salve!