Pierwszy spacer państwa Raskolnikow
-
Ostatnio w Warsztacie
-
Waldemar_Talar_Talar 13 555
Esy floresy tańczące po ścianie oraz trele morele
słyszane z dworu, wczesnym rankiem zwabiły mnie
z łóżka na taras zmuszając do uśmiechu i wyciągnięcia
rąk do kogoś , kto siedząc w wiklinowym fotelu tulił
filiżankę z kawą patrząc z żalem tam gdzie powoli
znikała noc .
Widząc to powiedziałem - nie smuć się proszę miła
gdy dzień się zmęczy i pójdzie spać , ona wróci
i otuli swą powłoką pod którą nasze ciała znowu
za kosztują najpiękniejszej że wszystkich gier
we wszystkich istniejących światach.1
-
-
Najczęściej komentowane w ostatnich 7 dniach
-
- 34 odpowiedzi
- 686 wyświetleń
-
- 25 odpowiedzi
- 374 wyświetleń
-
- 23 odpowiedzi
- 469 wyświetleń
-
- 21 odpowiedzi
- 432 wyświetleń
-
- 14 odpowiedzi
- 197 wyświetleń
-
-
Zarejestruj się. To bardzo proste!
Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.
-
Ostatnio dodane
-
-
Ostatnie komentarze
-
-
Przez MIROSŁAW C. · Opublikowano
@Marek.zak1 To nazwisko działa na mnie, 'jak płachta ...' Bardziej w związku z naszą historią ale dla wzmocnienia przekazu podałem ten przykład. A jeśli chodzi o słabość 'owej', to najlepiej widać to na naszym podwórku. Gdzie wojna plemienna wypala ludziom mózgi. Co wypacza rzeczywistość... -
Przez Antoine W · Opublikowano
@Starzec Szkoda że nie da się "hejtować" hejtujących... Choć po nich to wszystko spływa jak po kaczce, nomen omen. No i... hejt do poezji dotarł... Choć coś podobnego już było, ale forma jaka - przypomnijcie sobie :) "Lech pierwszy zrąb postawił Piast podniósł wierzchołek Kazimierz prawa nadał Wszystko popsuł Ciołek Ucz się Polsko po szkodzie Brać do tronu ludzi Bo gdy bydło brać będziesz Wszystko Ci spaskudzi" -
Przez Antoine W · Opublikowano
hej! to ja... hej! to ja... przydrożny kot a często pies choć ducha już nie ma Ciało — jednak jest. rozjeżdżasz to, coraz bardziej — nie warto, poślizg dotknąć cię może i przykro mi, że mną gardzisz och, pomóż mi... koci Boże. tchnij w nich choć trochę empatii, uczucia, rozumu... a ja, choćby na pobocze poproszę! pożyczę Wam szczęśliwej drogi — do domu. -
Przez Jacek_Suchowicz · Opublikowano
W ogródku pomiędzy marchewką i nacią, co kocha wręcz lato, bezgłośnie coś sunie dość lekko, cień długi i czarny o psia kość. Lecz z psiakiem go proszę nie mylić. Choć słuszny potrafi być w kłębie, nie wzgardzi nornicą, motylem, najbardziej uwielbia gołębie. Ta sjesta w zielonych rabatkach pozornie jest sielska i słodka. Dla słabych jest chwilą niełatwą. Niektóre przypadkiem śmierć spotka.
-
-
Najczęściej komentowane
-
-
Wiersze znanych
-
Najpopularniejsze utwory
-
Najpopularniejsze zbiory
-
Inne
Rekomendowane odpowiedzi
Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto
Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.
Zarejestruj nowe konto
Załóż nowe konto. To bardzo proste!
Zarejestruj sięZaloguj się
Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.
Zaloguj się