Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Genotyp -
fundament
ale nie duszy -
można słyszeć muzykę
ale jej nie czuć
można widzieć piękno
ale go nie przeżywać
można być wierzącym
ale nie tęsknić
można żyć nie współbrzmiąc
bo - serce pęknie
bo - dusza oszaleje
bo - ...
Jest Miłość
która serce ożywia
jest Tęsknota
która duszę oczyszcza
jest Olśnienie
które myśli porządkuje
jest to Życie nie dla ja
to nie jest idee fixe
to nie jest absynt
ani czar tanga
ani zauroczenie
i nie magia
tylko wspinaczka
stromą ścieżką
z Duchem Życia
do Źródła

Opublikowano

Zastanawiający tekst. W zakończeniu można pominąć ducha życia, tchnie takim banałem. Nie współgra też wiara i tęsknota, ale ciężko znaleźć synonim do połączenia z ale.
Pozdr.

Opublikowano

Witam Szanownego Adwersarza

Bardzo dziękuję za przeczytanie mojego wiersza "Na..."
Pozwolę sobie nie zgodzić się z uwagą dotyczącą Ducha Życia; z pojęciem "Duch Życia" spotykamy się bardzo rzadko, a jeśli nawet, to nie zawsze kontekst, w jakim go użyto, pozwala zrozumieć, co autor pod tym pojeciem "ukrywa". Chociażby więc z w/w powodu nie wydaje mi się, że Pańskie wyrażenie "banał" jest trafnym określeniem.
Pozdrawiam.

Opublikowano

Twierdzi (chociaż ze słówkiem "może") Pan, że "nie odkrywcze". Wiedząc, o czym piszę, ośmielam się skierować do Pana następujące pytanie: Czy zetknął się Pan już wcześniej z takim rodzajem mistycznej głębi, jaki zaprezentowałem w moim wierszu "Moja ścieżka mistyczna"?
Dziękuję za Pańską powyższą uwagę i pozdrawiam serdecznie.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @FaLcorN W sumie to dobra filozofia - czasem trzeba po prostu płynąć i nie walczyć z każdą falą. Takie podejście czasem naprawdę ratuje zdrowie psychiczne. Jest tylko jedno ale - ale co, jeśli ta fala prowadzi prosto na skały? Czasem warto wiedzieć, dokąd płyniemy. :)))
    • @tie-break Nie w każdym moim wierszu muszę podawać konkretne przykłady. Bo każdy z osobna tworzy historię, która jest spójna. W każdym takim wierszu podmiotem jest tzw. "Legatus mortis", istota demoniczna która jeszcze jako człowiek była powołana jedynie do cierpienia a nie życia. Jest to byt uwięziony między światami ludzi a demonów. Posłaniec śmierci i jej wierny piewca. I u mnie nie jest tak że wszystko jest bez sensu. Sensem jest umysł i jego potęga. Poznanie prawd i dociekanie do nich nawet jeśli miałoby to skończyć się obłędem lub zagładą. Uczucia są zbędne, liche i kłamliwe. To potęga rozumu ma spełniać rolę wręcz omnipotencką. Celem jest pojęcie bezsensu istnienia w ludzkim wymiarze czasu.  A zarazem zachowanie trwania myśli po wieczność. To trochę jak w modernistycznym pojmowaniu "nadczłowieka", lecz nie w wyższości klasy inteligenckiej(choć to też jest ważne). U mnie "nadczłowiekiem" jest ten który wie, że wszystko jest prochem, próżnią zawładniętą przez fatum od którego nie ma ucieczki. Ten który umie urządzić się jednak w tej pustce i trwać w niej aż do smutnego końca. Mając nadzieję na życie wieczne w postaci nie cielesnej czy duchowej a tryumfie myśli.
    • @Mitylene Bardzo dziękuję! Przepiękny komentarz, jestem nim zachwycona. Pozdrawiam. 
    • @Migrena   Bardzo dziękuję! Czuję jak ciągle jesteś na tym portalu. Wspominają Twoje niezwykłe metafory i obrazy Ci, którzy tak bardzo nie  mogą znieść Twojej  wyobraźni, kreatywności i talentu. Ale ludzka zawiść była, jest i będzie. Pozdrawiam.  @Lenore Grey poems@Rafael Marius@Leszczym@antonia@Andrzej P. Zajączkowski@Simon Tracy Serdecznie dziękuję i pozdrawiam. :))) 
    • @Berenika97 ten wiersz pięknie wprowadza odbiorcę w intymny świat podmiotu lirycznego, gdzie punktem wyjścia do rozważań natury egzystencjalnej jest motyw parzenia kawy, której smak jest dowidem istnienia...Ten wiersz ma w sobie ciepło, które otula wersami...Bardzo mi się podoba.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...