Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

"Napisz mi wiersz najpiękniejszy na świecie".
"Napiszę wprost dla Twej wyobraźni,
Słowo po słowie, wiosna po lecie,
Kocham się w mojej do Ciebie przyjaźni".

"Tylko aby tam drzewa sączyły chmury
I żeby wiatr nucił, co milczy trawa".
"A nie lepiej smutek, krew i pioruny?
I biedna dziewczynka z domu porwana?"

"Och, przestań się droczyć, wiesz, czego pragnę".
"Dobrze, już dobrze... niech staw dzień postrada
I niech płyną łabędzi księżycowe żagle..."
"Niech zieleń mchu błękitom szum zada!"

"To w końcu ja mam pisać czy Ty, powiesz może?"
"W obłąkanych tanach krople tęczowych liści
I każdy kwiat oddycha głębiej niż morze".
"Tam ludzi brak, ludzie tam jeszcze nie przyszli..."

"Napisz najpiękniej o tym, jak las zapomniał o sobie
I gór smolnych szczyty tuli bez pchlej bojaźni..."
"No, ile to razy powtarzać mam Tobie...
Że kocham się w mojej do Ciebie przyjaźni..."






Zapraszam do mojej twórczości na: https://www.facebook.com/TomaszK90

Opublikowano

Przyjemnie o przyjaźni.. za "twej", chyba śmiało mogłoby być.. twojej.
Za.. "milczy".. może.. zmilczy.? Wersy jn...
"Niech zieleń mchu błękitom szum zada!".. i...
"Tam ludzi brak, ludzie tam jeszcze nie przyszli".. bardzo.!
Ogólnie, nieco inny, dialogowy, ale pozytywnie.
Pozdrawiam.

Opublikowano

Stąd nie widzę problemu w nawiązywaniu do tradycji. I przez tradycję określania współczesności. ;) Jak na mnie to jest najbardziej właściwa ścieżka artystyczna, taką wybrał Leszek Możdżer, Jagodziński, Dali. W poezji jest mniej takich osobników. Stąd jest odrzucona współcześnie prawie w niepamięć. ;)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Chmury w warkocze Ciach! — siekierą spiorunowane, Spada deszczowa głowa, Mocno zdziwiona.   Leje, leje, leje... Kalosze porwał pies, Kapotę diabli ponieśli I dokąd mi wlec bose nogi?   A kapie, a kapie, aż hej! Kapelusz dziurawy, I dach mocny w gębie Trzeszczy i skrzypi.   Łup! — oknem w skroń, Prask! — wierzgającymi drzwiami w plecy, Babam, babam, babam... I błysk w ślepogały.   Szyyy... grryyy... BUM! Żaba — plusk! — w kałużę strachu pod nogami, I chodu — w podskokach, I hyc, i myk...   Pod pryczą wtulony, W kłębach pajęczyn Scyzoryk dobywam I dłubię w ścianie: TU BYŁEM JA...  
    • Powiedziała dziś róża do jodły stuletniej Podziwiaj moje kwiaty szkarłatem swym świetne, Me pąki eleganckie niczym biżuteria, Podobnych nie odnajdziesz w lesie ni na prerii, Aromat delikatny, wykwintnie słoneczny, Nie dorówna mu migdał ani irys mleczny. I tak chwali się dalej, przez godzinę całą, I przechwałek jej ciągle mało, mało, mało. Aż odrzekła choinka Świetna twa uroda, Jesteś wciąż elegancka, szykowna i młoda, Lecz powiem ci w sekrecie (choć nic to nie zmieni) Twe piękno nie przetrzyma – najbliższej jesieni, A ja choć niepozorna, tak, jak siostry moje, Cały wiek już w tym miejscu niewzruszenie stoję, Gdy po tobie gałązka pozostanie mała, Ja nadal na tym miejscu dumnie będę trwała…
    • Napisać wiersz o kobiecie, tak że jest w nim nie tłem, nie tylko tematem, ale (może i) wszystkim i to w taki sposób... podziwiam. Ostatni wers to cudowne zakończenie.
    • i ze mną też zostaje, a raczej we mnie. Wiersz pełen uczuć, pięknych obrazów... Nie wiem czy to dobre słowo, ale innego nie znajduję - miękki i przyjemnie ciepły. Pozdrawiam :)
    • Autorzy: Michał Leszczyński plus AI.    Rynkowo   Świat się kończy i umiera i trwoży rozwydrzone słowa milkną ukradkiem o istotnym ważnym i nieprzeciętnym podziały przeklinają każdy już wyklęty strach mas promieniuje nieprzeciętnie (co lepsi pisarze te zjawiska opisują)   A w Krakowie na rynku dalej Sukiennice i niepodległe knajpy człowiek bawi się z człowiekiem płyną rachunki ceny niewybrzydzane co piękniejsze niewiasty wabią striptisem   A w Krakowie na rynku rezonują głębsze pieśni w przestrzeń mężczyzna wprowadza kobietę w wieczór singielki planują sute święte małżeństwa planty obrastają w letnie życie z liśćmi   a w Krakowie na rynku pradawnym zwyczajem wszyscy artyści są o krok do przodu przed pozostałymi barwniej opowiadają oraz sprzedają bajer kamienice stoją jak stały choć chcą tańczyć   A w Krakowie na rynku podpływają roześmiane drwiące rozmowy szastają torebki i darmozjadają kieszenie chłopak za rękę (oby) dziewczynę w bryczce poeci bazgrzą aż uratują świat wierszem     Warszawa – Stegny, 20.06.2023r.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...