Wiersz Prawdziwy

[agnieszka puczynska]

ożywił na chwilę nocy
królową w bryłach lat tysiąca
mrozu zastygłą

ubrał w strzęp snu
chory migotliwy
krok niepewny w prostokątnej
wnęce dnia
włosy miękko opadały -
brał

nabrał wieczność
nią
spod powiek wyciekła

posłusznie zaplatała stopy
w burzany
wiodło wgróbwstąpienie-

niech już sypie
piaskowa niech za-

[Dotyk]

ożywił na chwilę nocy
królową w bryłach lat tysiąca
mrozu zastygłą

ubrał w strzęp snu
chory migotliwy
krok niepewny w prostokątnej
wnęce dnia
włosy miękko opadały -
brał

nabrał wieczność
nią
spod powiek wyciekła


kawał prawdziwego wiersza....

jedno mi zzgrzytało....jakoś obco...nie sens naturalnie..jak z innego utworu...

w burzany
wiodło... o.. to....

końcówka...luks
pozdrawiam:)

[Mirosław_Serocki]

Znowu mam chwalić???
A niech tam.
Podoba mi się i to bardzo
Pozdr.

[agnieszka puczynska]

kłamstwo to twoja domena, ojejku, ale moja prawda poza twoim cynicznym i głupim kuglarstwem; baw się, ale pamiętaj - pisałam już - ta zabawa nie jest dla dziewczynek...
aga