Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Widzę inne życie,
Lepsze, pełniejsze.
Patrzę w oczy tych,
Których kocham.
Dlaczego ich ranię?
Czy jestem potworem?
Beskresne męki zazdrości,
Przeszywają mnie.
Nikt mnie nie uratuje.
Zrobić to mogę tylko ja...
Lecz nie, ja nie dopuszczę do siebie
Miłości...
Moja rodzina - obcy ludzie
Przyjaciele - setki złudzeń
Miłość - nawet nie zauroczenie
Znajomi - odległe wspomnienie...

Jestem sama.
Gniję od środka.
Zabija mnie..
Myśl o innym życiu
Zabija mnie...
Świadomość niedoskonałości
Zabija mnie...
Brak miłości
Zabija mnie...
Twój płacz
I smtne oczy,
Każde spojrzenie,
Kiedy odwracasz wzrok
I ten szok
Na twojej twarzy kochającej,
Kiedy uchylam ci prawdziwego oblicza
Mej duszy pustej, cierpącej, gnijącej...

I sama chcę zapłakać,
Lecz zdradzieckie oczy nie wydadzą ani jednej łzy
Podstępny głos
Tylko drży
Nie pozwoli ubrać w słowa
Uczuć - których brak
Beznadziei
Gorzki smak

Moja dusza zgniła
Już nie pokocha
Już nie polubi
Nazwasze pozostanie w nędzy nicości
Lecz ostatni uśmiech
Ci poślę
Nawet nie radośnie
Przepraszająco...
Za wszystko, co mogłoby być,
A czego już nie będzie
I odejdę tam
Gdzie cię nie ma.
Gdzie już więcej cię nie zranię.


A więc niech żyje moje życie!

Bo ja już nie chcę...

Opublikowano

chwilowe kłopoty, może czas zmienić zaineresowania z destruktywnych, na budujące, materia to nasz dom nie straszne laboratorium czy [bomba], poi esis, pojenie bytu lepsze i mieszkanie w zdrowej atmosferzę i szum morskich fal i głębiny z potworami, prosze poczytac o fermentatio, równowadze organizmu, gnicie mało zabawne i nie jedno ma imię, w gruncie rzeczy jesteśmy nieśmiertelni, śmierć stwarza bardzo dużo problemów

Opublikowano

stary szczwany niedźwiedź, co śpi z szeroko otwartymi ślepiami, znowu mnie ubiegł :-/

więc przynajmniej sobie dokończę jego zdanie: ale też je wszystkie rozwiązuje - pod warunkiem że się jej nie pogania ;-)

pozdrowienia dla obojga

Opublikowano

:)
jakby Murakami napisał:
,,śmierć to straszne zawracanie głowy,, ;)

tekst ma konkretny cel, dotyka skrupulatnie, ale technicznie bardzo kuleje
jest dołujący i trochę naiwny
widać wyraźnie pułapki w których peelka tkwii
i nie niesie ze sobą żadnej nadzieji
Pozdrawiam

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Kładę się bezwładnie jak kłoda, droga z żelaza, czarna owca pod powierzchnią bałagan, para, hałas. Stukot setek średnic, mimikra zjełczałego stada, przedział, raz dwa trzy: nastał dusz karnawał. Chcą mi wszczepić swój atawizm przez kikuty, me naczynia, czuję dotyk, twoja ksobność, krew rozpływa się i pęka, pajęczyna przez ptasznika uwikłana- dogorywam. Stężenie powoli się zmniejsza, oddala się materia. Rozpościeram gładko gałki, błogosławię pionowatość, trzcina ze mnie to przez absynt, noc nakropkowana złotem, ich papilarne, brudne kreski, zgryz spirytualnie wbity na kość, oddalają mnie od prawdy, gryzą jakby były psem! A jestem sam tu przecież. Precz ode mnie sękate, krzywe fantazmaty! Jak cygańskie dziecko ze zgrzytem, byłem zżyty przed kwadransem, teraz infantylny balans chodem na szynowej równoważni latem.
    • kiedy pierwsze słońce uderza w szyby dworca pierwsze ptaki biją w szyby z malowanymi ptakami pomyśleć by można - jak Kielc mi jest szkoda! co robić nam w dzień tak okrutnie nijaki?   jak stara, załkana, peerelowska matrona skropi dłonie, przeżegna się, uderzy swe żebra rozwali się krzyżem na ołtarza schodach jedno ramię to brusznia, drugie to telegraf   dziury po kulach w starych kamienicach, skrzypce stary grajek zarabia na kolejny łyk wódki serduszko wyryte na wilgotnej szybce bezdomny wyrywa Birucie złotówki   zarosłe chwastem pomniki pamięci o wojnie zarosłe flegmą pomniki pogromu, falangi ze scyzorykami w rękach, przemarsze oenerowskie łzy płyną nad kirkut silnicą, łzy matki   zalegną w kałużach na drogach, rozejdą się w rynnach wiatr wysuszy nam oczy, noc zamknie powieki już nie płacz, już nie ma kto słuchać jak łkasz i tak już zostanie na wieki
    • @Migrena to takie moje zboczenie które pozostało po studiach fotograficzno-filmowych. Patrzę poprzez pryzmat sztuki filmowej i w obrazach fotograficznej - z moim mistrzami Witkacym i Beksińskim. 
    • @Robert Witold Gorzkowski nie wiem nawet jak zgrabnie podziękować za tak miłe słowa. Więc powiem po prostu -- dziękuję ! A przy okazji.  Świetne są Twoje słowa o Hitchcocku. O mistrzu suspensu. "Najpierw trzęsienie ziemi a potem napięcie narasta." Czasem tak w naszym codziennym życiu bywa :) Kapitalne to przypomnienie Hitchcocka które spowodowało, że moja wyobraźnia zaczyna wariować :) Dzięki.
    • @Robert Witold Gorzkowski myślę, że masz bardzo dobre podejście i cieszę się akurat moje wiersze, które nie są idealne i pewnie nigdy nie będą - do Ciebie trafiają. Wiersze w różny sposób do nas trafiają, do każdego inaczej, każdy co innego ceni, ale najważniejsze to do siebie i swojej twórczości podchodzić nawzajem z szacunkiem. Myślę, że większości z nas to się tutaj udaje, a Tobie, Ali czy Naram-sin na pewno. Tak to widzę :) Dobrej nocy, Robercie :)
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...