„Dzień jak co dzień”

[Krystian_Kosouliev]

Otwieram oczy, ledwo co dostrzegam kształty,
Mglista nadzieja odsłania mi je po kolei,
Nie jest to jednak widok z obrazka,
Raczej urywek z krainy pustki lub cieni.

Wszystko takie proste, oczywiste,
Biurko jak zawsze stoi dumnie,
Krzesło się chwieje,
Ale to nic nadzwyczajnego, to takie banalne.

Nawet Ci ludzie, co są wokół,
Te plakaty, te reklamy,
Wszystko dąży w jednym kierunku
Propagandy i szykany.

Dobre ganić, a złe chwalić,
Kraść, bo to przyciągnie uwagę.
Media, o kochanie...
Ci to najbardziej łakną kontrowersji...

Przedzieram się przez te bezimienne twarze,
Które spotykam na co dzień ,
Wracają do mnie, a jakże,
Próbują być dla przyjaciół drogowskazem...

I oni tacy są dla mnie,
Nie są to gwiazdy, miliarderzy,
Może i totalni pozerzy,
Ale serca mają.

Dlatego każdy dzień jest niezwykle kolorowy,
W swej prostocie skomplikowany,
Niesie nadzieję, a potem odbiera,
Bo życie wobec człowieka ma swoje plany...

[Sylwester_Lasota]

widzę pomysł na wiersz, ale wiersza jakoś nie dostrzegam.
pozdrawiam i do poczytania :)

[M._Krzywak]

Nie oglądać telewizji. Samo przejdzie.

Pozdrawiam.

[Emanuel_Wójcik]

http://www.youtube.com/watch?v=Y-RhOKNcgt4