Szaty nocy.

[Mirosław_Butrym]

Czas cedzony przez przestrzeń,
czułość spijana przez zmysły,
cień aniołów złocisty,
w nocy szatach ukryty,
pragnie srebra ust czystych,
ciepła kruszcu miłości,
zniewolonej na krzewach,
obopólnej śmiałości,
winnych swego spragnienia;
smaku grona szkarłatu,
w słodkim kształcie splecenia,
tam gdzie giną znaczenia,
co spoczęły na głazie,
ciężkich pokus spełnienia,
w miejscu róży rozkwitu,
dla czerwieni płonącej,
płatków woni pachnącej,
pożądaniem dwóch spojrzeń,
co dostrzegły marzenia,
kwiat w zwierciadle zniszczenia.

[al_meriusz]

dla mnie marzenie z zaskakującym, ale jednak ludzkim spełnieniem.
wiersz prosi o przełożenie swej muzyki na instrumenty i zaśpiewanie go ;-)

pozdrowienia

ps

finał przypomniał mi starą chińską legendę z czasów, gdy lustrzany świat nie był odzielony od świata ludzkiego. wówczas istoty lustrzane i ludzkie różniły się od siebie formą i kolorem. żyły i rozmnażały się każde u siebie, lecz ponieważ mogły przechodzić na drugą stronę, odwiedzały się nawzajem i szanowały.
jednak pewnego dnia lustrzane istoty bez zapowiedzenia i w dużej liczbie przeszły do świata ludzkiego i wtedy zaczął powstawać w nim coraz większy chaos. ludzie prędko zrozumieli, że był on spowodowany przez nieproszonych gości, których siła była ogromna. w końcu jednak udało się odeprzeć owe istoty do ich luster.
aby zapobiec ich ponownemu przedostaniu się do świata ludzi, wielki żółty cesarz, który posiadał magiczną moc, sprawił, że lustrzane istoty musiały mechanicznie naśladować ludzki wygląd i ich ruchy. jego zaklęcie było wprawdzie bardzo silne, ale nie może trwać wiecznie. pewnego dnia czar zacznie słabnąć i lustrzane istoty najpierw prawie niezauważalnie a później coraz wyraźniej będą przyjmowały własne formy i kolory aż całkiem odzyskają własną tożsamość.
kiedyś nagle i z niesłychaną siłą znowu przedostaną się do naszego świata i pogrążą go w chaosie.